ΚΑΙ ΣΥ ΓΑΪΤΑ

Και συ γαϊτα μοναχή γυναίκα ψαροπούλι

χωρίς φωνή με λογική στο βούρκο ξαπλωτή

το κύμα που ηρέμησες το τέντωσες σαν τούλι

ξημέρωσε αυγή

καλαμωτή ο φράχτης σου αυλή σου το ιβάρι

να μη γλιστρήσει ήθελαν κορμί σου λυγερό

βαπτίστηκες από παλιά της λίμνη συ καμάρι

ιδρώτας σου νερό

γαϊτα συ μαντήλι σου ο ίσκιος σου γεφύρι

ριχτό πανί σε σκέπασε ο ήλιος μη σε δει

και το τοπίο ξύπνησε της μνήμης πανηγύρι

αρμύρας καλλονή

βαρκούλα λιμνοθάλασσας πλεούμενο σκερτσόζο

γλιστράς σε πίστα θάλασσας το θέαμα τρελό

κάθε φορά η βόλτα σου περίεργη στον κόσμο

σε τούτον τον γιαλό

μια καλημέρα θα σου πω σιγά να μην τρομάξω

το μπλε σου το σεντόνι σου ρυτίδες μη φανούν

και στη γαλήνια μορφή στο θέμα θε να γράψω

δυό στίχους που πονούν  

θέλω να έχω συντροφιά ετούτο τ’ακρογιάλι

να μη φοβάμαι θάνατο μα ούτε κι απειλή

δροσιά στον ήλιο τη φορά και ζέστη σαν μαγκάλι

τι όνειρο εσύ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ