Δυό στάλες σύννεφο θαμπό
μία ψυχή θλιμμένη
της Κυριακής ξεκούραση
ο μόχθος δεν μιλά
μιας καταχνιάς ξερόκλαδο
σταγόνες που δροσίζουν
θεέ μια ζωγραφιά
συννεφιασμένη μου εσύ
λυχνάρι όπου φέγγει
μια ηρεμία η στιγμή
δυό μάτια να κοιτούν
και ένα πουλί μες στη βροχή
ακίνητο κουρνιάζει
μια σκέψη η ζωή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου