ΤΑ ΜΠΛΕ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΛΙΜΝΗ ΜΟΥ

Το χτένισμά σου λίμνη μου τα μάτια σου παγίδα

το χάδι σου ανάλαφρο μια κάλμα ομορφιά

αντίγραφο σαν έψαξα ποτέ μου πια δεν είδα

για με μια ζωγραφιά

Μεσολογγίτισσα κυρά το μπλε σου φόρεμά σου

μπλεδίζουνε τα μάτια σου ζωγράφε που κοιτάς

μοντέλο στέκει κει μπροστά μωρέ το όραμά σου

σε βλέπω ν’αγαπάς

πανιά φουσκώνεις κάτασπρα μια πινελιά π’αφρίζει

δυό γλάροι στον ορίζοντα αρμύρα καταγής

απλόχερα η φύση σου το κάλλος σου χαρίζει

τα μπλε σου σαν φορείς

τα μπλε σου μάτια λίμνη μου ρουφούν αρμύρας στάλας

ατέλειωτο το πλάτος σου και γω στην κουπαστή

σε μελετώ κάθε φορά σαν σκέψη μιας δασκάλας

γλυκιά μου καλλονή

σύννεφα μπλε στολίζουνε τον ουρανό που στέκει

η ιστορία έγραψε με γράμματα νερού

ένα σπαθί εκύρτωσε στον ώμο το τουφέκι

μια πόλη θαυμασμού

όσο και αν προσπάθησαν τα μπλε σου ξεθωριάσουν

που κόκκινα τα βάψανε με αίμα λευτεριάς

τα χρώματα δυνάμωσαν και να που θα θαυμάσουν

τα μπλε σου σαν φοράς

ΜΙΜΣ Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ