Γυμνές πατούσες πέλματα σχολείο που κουράζει
νοήματα εφήμερα στομάχια που πεινούν
τα βλέμματα στο δάσκαλο μία ματιά με χάζι
βιβλίο δεν κρατούν
λόγια δασκάλου διάβασμα η πείνα να τα σβήνει
θρανίο πρόχειρο μορφής το πάτωμα μιλά
χωρίς βιβλίο μάθημα μα ούτε και κονδύλι
η στάση μαρτυρά
φτώχεια σκληρή γιατί κερνάς μια καραμέλα πόνου
μικρά παιδιά το μέλλον μας ζωή που δεν γελάς
καθυστερείς το διάβασμα το μάθημα του χρόνου
πατρίδα πως πονάς
πεζόδρομος ξυπόλητος ένα γιατί φωνάζει
ημέρα γίνεται θολή το μέλλον δεν μιλεί
κι ο δήμιος ασύστολα ναι τον ανθό να σφάζει
χωρίς να μας πονεί
σχολειό που πας μονάχο σου πιο είν’ το ριζικό σου
η φτώχεια σου αγνώριστη κηλίδα στη ζωή
άνθρωπε κάμε στίχο σου μήπως και δεις καλό σου
και γράψε μια φωνή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου