ΛΟΓΙΑ ΒΟΤΣΑΛΟΥ

Και συ μικρέ που με κοιτάς παράξενη η σκέψη

ζητάς τη θάλασσα να δεις κρατάς μια σιωπή

ζωγράφε το μολύβι σου το είναι μου θα κλέψει

αλήθεια τι ντροπή

ζωγράφε το ταλέντο σου βασάνισε τη φύση

μου στέρησες τη θάλασσα  χωρίς νάχω φωνή

κι ο θαυμαστής σου μπόρεσε εσέ χειροκροτήσει

μουτζούρα η μορφή

αν θέλεις το πορτρέτο μου αλήθεια να μου κάνεις

έλα εκεί που κατοικώ που παίζω στο γιαλό

κι αν θέλεις χειροκρότημα και χρώματα να βάνεις

και γω να σου γελώ

η φύση αντιγράφεται με σκέψη με ταξίδι

κι ο θαυμαστής σου γίνεται αμέσως σαν παιδί

τα χρώματα  τα σχέδια τα κάνω γω κοχύλι

σε θάλασσα ρηχή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ