Αντρίκια χέρια γυναικών φορτία της αγάπης
πορεία μέσα στο βουνό κατάρες στον εχθρό
μαύρο μαντήλι στα μαλλιά το δρόμο σου μη χάσεις
κάποιος δικός σου πολεμά το χτύπημα δειλό
οπλίσου συ με φρόνημα του νέου η θυσία
η λιονταρίσια του καρδιά την κάνεις να κρατάς
περήφανη σε έκαμε ετούτη η πορεία
εφόδια με κίνδυνο στον ώμο κουβαλάς
το βήμα μοιάζει σκυθρωπό τα στόματα κλεισμένα
πολλές οι σκέψεις στο μυαλό κουράζουν το κορμί
κιβώτιο ασήκωτο τα πόδια σου πρησμένα
εφόδια στο μέτωπο στην πρώτη τη γραμμή
μια εκδρομή ένας χορός δυο βράχοι γκρεμισμένοι
ένα φορτίο μια ευχή καθρέφτης η ψυχή
κόποι πληγές αδήλωτοι γυναίκα στολισμένη
στολίδια του πολέμου της με θάρρος τα φορεί
χορός τριγύρω στήθηκε η μουσική σκοτώνει
δεν σταματά το παίξιμο ουρλιάζει το πουλί
μα η γιορτή συνέχεια δεν λέει να τελειώνει
τα βήματα αμέτρητα σε τούτη δω τη γη
κιβώτιο στον ώμο της το βάρος του παιχνίδι
ο σκελετός αδύναμος εφόδια κρατεί
το όριο της αντοχής με πείσμα το αγγίζει
για την πατρίδα θε να πει ποτέ μια κατοχή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου