Κόρη εσύ ποζάρισες το βλέμμα σου μιλάει
ζυμώνει σκέψη μα και νου μια σφίγγα αρμυρή
και ο ζωγράφος που μετρά το πρόσωπο ζητάει
να βρει την αντοχή
να τελειώσει πριν πνιγεί στο αρμυρό κορμί σου
ο γρίφος σου περίεργος του κρύβεις τη γραφή
αλλάζει πόζα στη στιγμή η όμορφη μορφή σου
γυναίκα ζηλευτή
το σκίτσο παίρνει μια μορφή χαμόγελο που λέει
ζωγράφε βάλε πινελιά να μοιάζω καλλονή
κι αν θέλεις κάμε ζωγραφιά γαΐτα όπου πλέει
σε θάλασσα ρηχή
το πρόσωπό μου κλίβανος το βάθος μου γιατρεύει
όποιος θνητός με χάιδεψε κρατά το γιατρικό
κι όποιος κορμί του έβρεξε με πάθος θα γυρεύει
αυτόνε ν’ αγαπώ
το έργο μένει ατέλειωτο τα χρώματα φευγάτα
ο καλλιτέχνης πέθανε δεν άντεξε θαρρώ
η πόζα άθελα ζητά τρελά να είν’ τα νιάτα
να στήσουνε χορό
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου