Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

                        

Μία καλύβα το σαράι κουρελούδες τα χαλιά του

μία τρύπα στο νταβάνι που τ’ αστέρια συ μετράς

μια δροσιά μέσα στο σπίτι τρεμοπαίζει η μιλιά του

για το τζάκι μη ρωτάς

μια σημαία στο κοντάρι Ελλαδίτσα μου φτωχή

ρε πατρίδα μου μεγάλη πάντα στέκω προσοχή

και με δύναμη που σχίζει σαγαπώ με μια φωνή

χάρισέ μου το ψωμί

η καλύβα μου παλάτι το όνειρο μου το φαρμάκι  

πότε ζέστη πότε κρύο κατσαρόλα αδειανή

νερομπλούτσα μεσημέρι νερομπλούτσα το βραδάκι

πάντα ίδια συνταγή

μία πόρτα που δεν κλείνει ένας κλέφτης τι να πάρει

έξω φτώχια θα χορέψει το χορό της ξεγνοιασιάς

είναι γέρος παλικάρι αν γλιστρήσει θα τουμπάρει

καραγκιόζη μη γελάς

φιλοσοφείς καημένε μου και κάνεις πως δεν βλέπεις

ρίξε δυο ξύλα στη φωτιά να κάψεις το κακό

κι αν το στομάχι σου πεινά να μη του επιτρέπεις

ετούτο το χορό

      λόγια που ‘χουν σημασία το χεράκι του κουνάει

μια σκιά χοροπηδάει στο μπερντέ χρωματιστή

ένα όραμα μετράει ο φτωχός πάντα πεινάει

η φρατζόλα ακριβή

θέατρο σκιών ετούτο με διάφορες φιγούρες

ξόανα καλοντυμένα και με λόγια αηδίες

ακριβά τα δεκανίκια με ολόχρυσες μαγκούρες

του μπερντέ οι ιστορίες

η παράσταση τελειώνει το συμπέρασμα δικό σας

πότε γέλιο πότε ψέμα πότε πόνο στη καρδιά

κι αν εσείς μου μπερδευτείτε πέστε λάθος τ’ ονειρό σας

στην υγειά σας ρε παιδιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ