Άσπρα βουνά της θάλασσας φυτρώσανε σε κάμπο
κρίνοι αρμύρας μάρμαρα ολόλευκα πανιά
και γω βουτώ μες στο νερό και από το φως τους λάμπω
της λίμνης αντηλιά
κλείνω τα μάτια τύφλωσα ανταύγεια που θαμπώνει
φαινόμενο των αλυκών της φύσης ζωγραφιά
άσπρο πουλί σαν πέταξε κραυγή από γλαρόνι
τριγύρω ερημιά
ω! λίμνη συ μια καλλονή πλανεύτρα ταξιδιάρα
το χτένισμά σου άσπρισε κι θάλασσα λευκή
γράφω τραγούδι του γιαλού του έρωτα καντάδα
αρμύρας μουσική
στέκω κολόνα σκέφτομαι ο διπλανός μου πνεύμα
κάνω δυό βήματα μπροστά τα χάνω δεν μιλώ
των αλυκών απόνερα διπλά βουνά στο βλέμμα
και γω που να σταθώ
τρελή μου λίμνη άσπρισες ο βούρκος σου γυαλίζει
μια ομορφιά στο πουθενά κι ο θαυμασμός κρυφός
πόσες εικόνες στο μυαλό το θέαμα με πνίγει
και γω ένας μικρός
Τουρλίδα συ οι αλυκές στην άκρη κάποιου κόσμου
άσπρα βουνά τι θέλετε διαμάντια λαμπερά
μια φύση σαν μου μίλησε κι απάντησα για δώσ’ μου
του γλάρου τα φτερά
για να μπορώ να τριγυρνώ τριγύρω απ’ τα κάστρα
κι από ψηλά να χαιρετώ εκείνο τον καημό
που πάστωσα από μικρός τις μνήμες μου σε γλάστρα
εδώ θα ξαναρθώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου