Η ΒΡΟΧΗ

   

Βροχή εσύ στην πόλη μου

δυο στάλες δυό σταγόνες

νοτιάς μέχρι το κόκαλο

πλημμύρα θα πνιγώ

νερό παντού με νίκησε

το μνήμα μου μια λίμνη

και γω ένας φτωχός

γλυκό νερό ξεδίψασα

αρμύρα με κερνάει

ένα καρτέρι η ζωή

γαΐτα που περνά

ψαράς της λιμνοθάλασσας

βράδυ πρωί μουσκεύει

καιρός είν’ στο νοτιά

ξηρά όπου μαλάκωσε

νερό πάλι θα πέσει

η πόλη μου πλημμύρισε

απέραντος γιαλός

και συ πάλι μου κλαίς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ