Αρμύρας γεύση μια δροσιά στο πρόσωπο σαν χάδι
ορίζοντας ατέλειωτος δυο βάρκες στ’ ανοιχτά
το φύκι που κουνήθηκε μου έμοιασε πετράδι
πλατίνα στα ρηχά
γαλήνη συ απλώθηκες στου φεγγαριού το σώμα
δυο πούπουλα ενός πουλιού εστήσανε χορό
τα βήματά μου μέτρησα σημάδια εις το χώμα
και γω αναπολώ
αιχμάλωτος του φεγγαριού και της αρμύρας πόνος
θα κρατηθώ να μη πονώ ετούτη τη στιγμή
μια αίσθηση διάρκειας όπου μετρά σαν χρόνος
φριχτή μου πληρωμή
κορμί γυμνώνω και βουτώ και παίζω στον αέρα
μια τρέλα τούτη της στιγμής αφύσικα φυσά
πότε πατώ μες στο νερό και πότε σε μια ξέρα
δεν είμαι στα καλά
μαϊστρε πες μου τι ζητάς μαντάτο σαν να φέρνεις
ξεκίνησες σαν νύχτωσε ταξίδι στα κρυφά
και συ φυγάς που έφτασες εικόνες τώρα σπέρνεις
χωρίς να με ρωτάς
αγγέλου φάντασμα εσύ της λίμνης ερημίτης
της νύχτας γίνε σιωπή και φύσα προς τα δω
και σκάλισε στο μάρμαρο μια λέξη σαν τεχνίτης
την πόλη αγαπώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου