Ματιά και σκέψη καρφωτή σ’ένα θολό σημείο
εικόνες που δεν στέκουνε μια δίνη του μυαλού
κι ο ποιητής ανήμερο της σκέψης το θηρίο
μορφή ενός τρελού
τι γράφεις δεν μετράς το λόγο και τις λέξεις
τα όνειρα τα ξύπνησες αέρας τα φυσά
μου ζεις εσύ μία ζωή κάθε φορά θα μπλέξεις
στο φως τα σκοτεινά
πρώτη φορά άλλη φορά μα πάντα γράφεις τρέλες
γράφεις ασύστολα εσύ χωρίς μια συνταγή
της σύνταξης το κείμενο της μάσκαρας κορδέλες
εικόνες στο χαρτί
κουβάρι όπου έμπλεξε η άκρη του χαμένη
ο αναγνώστης χάθηκε αλλού θε να πνιγεί
η ερμηνεία μια καρδιά σχεδόν πάντα θα μένει
ακίνητη δειλή
πότε χαρά πότε κραυγή και πότε μία λύπη
ένας χρησμός περίεργος το κείμενο γραπτό
κι ο ποιητής αόρατος εξήγηση να λείπει
τοπίο του θολό
χέρια κοντά μάτια κλειστά προσπάθεια να πιάσει
σκιάχτρο του νου το κείμενο δυο λέξεις μια πνοή
το τέλος του κουραστικό μπορεί και να μη φθάσει
μέχρι να’ ρθει πρωί
αγχόνη συ μια φυλακή η σκέψη παλαβώνει
τελειώνει και το νόημα μα τέλος πουθενά
το σίγουρο δεν φαίνεται και όμως σε λαβώνει
μιά άσχετη σειρά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου