Νερόκοτα πουλί εσύ μια ομορφιά πλημμύρα
της λίμνης κόρη του νερού βαρκούλα με φτερά
πριν μου ξαπλώσεις στο νερό στον ουρανό μια γύρα
μετά κάνεις βουτιά
σαξόφωνου έχεις κραυγή στην ησυχία ήχος
μια συμφωνία οι φωνές του κάμπου τα κρουστά
μεγάφωνο περίεργο της μύτης σου το ρύγχος
φωνάζεις δυνατά
σαν μου χτυπάς φτερούγα σου το κύμα αρμενίζει
για να πετάξεις θόρυβος ξυπνάς μια γειτονιά
στην απογείωση θαρρώ ο έλικας σφυρίζει
και συ πιο μακριά
στον ουρανό μία σειρά κουκκίδες στην αράδα
παπιά πουλιά μία γραμμή στο φέγγος ομορφιά
με μια ματιά να μοιάζετε αχτίνας χαραμάδα
λοξή η πινελιά
χρώματα σ’όλο το κορμί ο πίνακας φεγγίζει
να τον κρεμάσω προσπαθώ μ’ αγάπη του μιλώ
εικόνα πάντα στο μυαλό γλυκά μου φτερουγίζει
σε βούρκο μα πατώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου