Μάτια κλειστά το κάλεσμα κι σκέψη μου ταξίδι
φιλοσοφώ στην ερημιά ρομάντζα δειλινού
δυο φύκια που ξεράθηκαν παρέα με κοχύλι
εικόνες μες στο νου
νοτιάς το χάδι του γιαλού αόρατα κοιμίζει
δυο άστρα που φεγγίζουνε παιχνίδι απαλό
σμάλτο χιβάδας στο γιαλό στην άκρη φωσφορίζει
και γω να μη μιλώ
δυο νυχτοπούλια πέταξαν η νύχτα ησυχάζει
γοργόνα σαν περπάτησε αντάρα στη ψυχή
σταγόνες άσπρες αλατιού νυχτερινό αγιάζι
φεγγάρι η αυγή
παλίρροια σαν άρχισε μια γνώριμη εικόνα
λόγια παλιά μια συντροφιά του νου παρηγοριά
χρυσό το νήμα κέντησε του όνειρου βελόνα
μονόγραμμα κρυφά
μη μου μιλάτε δεν κρατώ μολύβι για να γράψω
τα όσα τούτη τη στιγμή κρατώ μέσα στο νου
το γράψιμο μου άλλαξε σε λίγο θε να κλάψω
ρομάντζα δειλινού
διαβάτη στάσου κάπου κει κι αν θέλεις συλλογίσου
το δειλινό μαγευτικό της φύσης σκηνικό
το παρελθόν σου ξέθαψε και τα παλιά θυμήσου
και γράψε σαγαπώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου