Μια μουσική με χρώματα φωτιά τα βήματά μου
εικόνα συ το άπειρο μια θάλασσα ρηχή
οι σφαίρες μες στη σάρκα μου πονούν τα σωθικά μου
φιγούρα θαλασσή
πιάνω ρυθμό τρελαίνομαι βουτάω μες στ’ αλάτι
ξορκίζω ρίχνω αγιασμό να φύγει το κακό
θυμός περίεργος αυτός αγρίεψε το μάτι
το έργο μου κοιτώ
παίξε βιολί βυθίζομαι χορεύω με τη σκέψη
μετρώ σφυγμούς χορεύοντας τραγούδι εποχής
ο νους μου εζωντάνεψε το παρελθόν θα κλέψει
μαντήλι συ κρατείς
δυο μάτια που ξαφνιάζουνε μαλλιά δίχως μαντήλι
μετάξι έχεις φόρεμα γυμνό και το κορμί
θάλασσα συ αμίλητη μια πλάκα με κοντύλι
ανάσα μου εσύ
το έργο δεν τελείωσε μα ούτε θα τελειώσει
μπερδεύτηκε το τέλος του εφάνη η αρχή
το θέμα του περίεργο στον θεατή θα δώσει
μια λύπη περισσή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου