ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ

Ο παφλασμός της θάλασσας αντάρα στη ψυχή μου

περίεργο φουρτούνιασμα μια σκέψη στα παλιά

η ταραχή πάλι μπροστά εικόνες στη ζωή μου

δυο χτύποι η καρδιά

αγρίεψε η θάλασσα μου θύμωσε το βλέπω

σαν άργησα να της μιλώ κρατά ένα θυμό

και γω μπροστά της ο μικρός εκστατικός να στέκω

με πρόσωπο βουβό

γιατί θυμώνεις θάλασσα γιατί εσύ φουσκώνεις

τα κύματά σου στο γιαλό κερνάνε το θυμό

το πείσμα σου το αρμυρό στα πόδια μου απλώνεις

μα σένα αγαπώ

με ξέχασες παλιόπαιδο οι όρκοι σου αέρας

σε πίστεψα περίμενα να σ' έχω συντροφιά

και συ αρμένιζες αλλού παλιόπαιδό μου τέρας

γιαυτό και’ χω μπασιά

γλυκιά μου λίμνη ήρεμη η ομορφιά σου κύμα

γίνε γαλήνη συ ξανά να βρέξω το κορμί

και να στεγνώσει να φανεί η άσπρη σου αρμύρα

χαμόγελο φανεί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ