ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

                        

Ξεκάθαρο το βλέμμα της με νόημα γελάει

αργά βροντά ο πόλεμος το βόλι του ζεστό

στο τζάμι στόχος όμορφος αθώα που κοιτάει

συναγερμός εχτύπησε παιχνίδι με κρυφτό

Κι αν είσαι άνθρωπος κακός εγώ θε να γελάω

στο καταφύγιο θα μπω εκεί για να σωθώ

ασπίδα γυάλινη κρατώ μα κράνος δεν φοράω

γιατί στο τέλος μάθε το εγώ πάντα νικώ

Και συ μικρή άλλου λαού που παίζεις με παιχνίδια

έλα να δεις από κοντά εμένα που πεινώ

ο πόλεμος μου δώρισε περίεργα στολίδια

μα μάθε το πώς σίγουρα ακόμα σ’ αγαπώ

Το σκουριασμένο σίδερο μου σκούριασε τη σκέψη

να μη μπορώ στο όνειρο να βρω παρηγοριά

μη με κοιτάς που δεν μπορώ ν’αρθρώσω μία λέξη

η προίκα μου το γέλιο μου ζητώ μια ανθρωπιά

Κι παιδική της η ψυχή σαν νούφαρο που πλέει

το άκακο το βλέμμα της ειρήνη θε να πει

μες στα δεινά ελπίδα της μια προσευχή που λέει

ανάψτε και μη κάθεστε κρυφά ένα κερί

Κι αν πιάσει κείνη η προσευχή ημέρα θα χαράξει

τα σύννεφα θα φύγουνε ο κόσμος θα γελά

και το καράβι της χαράς σε αμμουδιά θ’ αράξει

γεμάτο με τα δώρα του παιχνίδια για παιδιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ