ΜΙΑ ΠΑΡΛΑΤΑ

Ψηλό βουνό τα μάτια σου δυό λόγια που δεν λένε

αόρατα αισθήματα στη λίμνη βουτηχτά

από τη φυλακή απόδραση ελεύθεροι διαβάτες

τραβάτε μακριά

μη λησμονάτε τους γνωστούς σηκώνετε το χέρι

σινιάλο όπου χάνεται το βάθος χαιρετά

γεράματα περήφανα μια λέξη που μετράει

κόρη εσύ της άνοιξης τα χρώματα πολλά

μια φλόγα στα κρυφά

του κάμπου συ η άνοιξη στο πουθενά ανθίζεις

μια μαργαρίτα μάδησα να βρω αν μ’αγαπάει

μια πεταλούδα πέταξε πολύχρωμα φτερά

ένα πουλί κελάηδησε σε πράσινο κλωνάρι

δυο σύννεφ’ αγκαλιά.

Μέλισσα συ το μέλι σου για πες μου που

Τ’αφήνεις

ακούραστα το κέντημα εργόχειρο χρυσίζει

κερήθρα όπου γλύκανε οι εραστές τρελοί

το έργο σου αρμόνιο δυο νότες τη νύχτα

αιώνια συντροφιά  

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ