Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου


ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ



              
                  
Γαλάζια λίμνη ξάπλωσε κοντά στο Μεσολόγγι
ο ύπνος της ασάλευτος γλυκιά έχει μορφή
στο βάθος η Βαράσοβα μία φωνή του γκιώνη
με νόημα γραφή


ένας καθρέφτης η βραδιά φεγγάρι να φωτίζει
ο οίστρος γίνεται γραφή κι φλόγα σαν κερί
το πυροφάνι π’ άναψε το βούρκο της χρυσίζει
πομπή θαλασσινή


το ξεχασμένο της παπί πετάει προς τα πέρα
ξαφνιάζει τη γαλήνη της μαγεύει η στιγμή
μία φωλιά η τέχνη του δύο μικρά σε ξέρα
κι λίμνη η Μαμή


και το κορμί της χόβολη γιατρεύει ασθενή της
ο βούρκος της θαυματουργός της φύσης γιατρικό
η σάρκα της η αβαθής αιώνια  συνταγή της
στον κόσμο δεν θα βρω


ζωγράφε το πινέλο σου γλιστρά σαν ζωγραφίζει
και ποιητά η πένα σου χαϊδεύει το μυαλό
το θέμα σας αστείρευτο σαν κύμα που αφρίζει
σε τούτο το γιαλό


ω! λίμνη ήμερη εσύ χωρίς ναυάγιο κύμα
η αγκαλιά σου έρωτας  η σάρκα σου ζεστή
τα κάλλη σου στις αμμουδιές θυμίζουν άσπρα κρίνα
κοντσέρτο για βιολί


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ








Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Δημιουργίες Μϊμη Χ. Γεωργόπουλου




ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ



Χρόνια μου πίσω θέλω να χτίσω
τώρα θ’ αρχίσω έχω χαρά
πες μου μια λέξη τώρα πριν βρέξει
βράδυ πριν φέξει όνειρο κείνο
τώρα τα πίνω μόνος στη άκρη
τέλος η νάρκη
έχω και άλλα λόγια να πω

νους μου κοιμάται μη με ξυπνάτε
όνειρο τούτο γλύκα σαν φρούτο
χάδι το βράδυ σάρκα ρημάδι
γελώ

έρως στον ύπνο λίμνη με κύκνο
άσπρο παπί μου γλύκα ζωή μου
όνειρο τούτο κάπου με πάει
ρόδα κυλάει χρόνε σατράπη
λάμψη αστράφτει φύκια κρεβάτι
όνειρο ύπνου μόνος εδώ

χρόνια εκείνα άνθη μου κρίνα
σύννεφο άσπρο χτίζω το κάστρο
στην άκρη της λίμνης
εικόνες της μνήμης
κύμα ξαπλώνει κάπου γλαρόνι

γαϊτες στο βάθος εικόνες  με πάθος
λόγια γραμμένα πόδια βρεγμένα
ρηχά τα νερά της αρμύρα φωλιά της
κουρνιάζω μονάχος φάρος και βράχος
φεγγάρι το βράδυ ιβάρι και ψάρι
μια λίμνη ξαπλώνει ο ύπνος τελειώνει

κι λίμνη ξυπνάει όνειρο πάει
τα ίδια και τώρα ετούτη η ώρα
θα μείνει στη μνήμη άσπρο ασήμι
και γω να κοιτώ !

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου



Μίμης Χ. Γεωργόπουλος - Σύνθεση λουλουδιών


ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ


Όταν έχω εσένα γαλάζια γαλήνη
αγάπη με πνίγει αρμύρα στα χείλη  
διψώ

λίμνη γαλάζια κρίνα στα βάζα
φύκια μ’ αρμύρα πόσα σου πείρα
χρωστώ

του νου μου τα λύτρα στο βούρκο μια φύτρα
φυτρώνει γλαρόνι πατάει χορεύει αγάπη γυρεύει
κοιτώ

σαν έχω εσένα σκέψη με πέννα
της λίμνης γαλάζιο  ήχος αντάτζιο
μια πόλης κοιμάται κι ο νους μου θυμάται
χρόνια εκείνα  άσπρα σου κρίνα
στο βούρκο ανθίζουν και τι δεν θυμίζουν
χρόνε σαν χάρος δίχως το θάρρος
μου παίρνεις αγάπη
είσαι σατράπης
πονώ

μα έχω εσένα λίμνη δική μου
είσαι κορμί μου μαζεύω κομμάτια
στην άμμο παλάτια γαϊτες ξαπλώνουν
ρηχά τα νερά σου κι αυτές τα παιδιά σου

και γω που δεν βλέπω εισπράττω μαΐστρο
της πέννας ο οίστρος το λόγο μου γράφει
μια λάμψη αστράφτει ουράνιο τόξο
τη λίμνη σκεπάζει

γλαρόνι που κράζει πλημμύρα το κύμα
συνήθως η μοίρα τη σάρκα  γεράζει
κι σκέψη φωνάζει
ω! λίμνη μια πόλης
και συ Μεσολόγγι

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ



























Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΤΗ ΛΙΜΝΗ


Ξυπνώ τη γαλήνη με φως και με σκέψη
ταράζω το κύμα γαλάζιο σεντόνι
ξαφνιάζω γλαρόνι παπιά και πουλιά


κι λίμνη ξυπνάει νερό της φουσκώνει
μορφή της ωραία και γω με παρέα
τη φύση κλονίζω το νου μου ποτίζω


μια πέτρα που ρίχνω μου δείχνει πονάει
εμένα κοιτάει το γνώριμο φίλο
φιλάκι θα στείλω στα χείλη της λίμνης
δυο λόγια να πω !


Μικρή μου κυρά μου πάλι κοντά μου
σε θέλω για πάντα και γω με αγάντα
θα σύρω το σώμα το γέρικο πτώμα
με λόγια αγάπη να πω ΣΑΓΑΠΩ    

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Μίμης Χ. Γεωργόπουλος - Δημιουργίες




Η ΣΤΡΑΤΑ



Ο ένας στέκει από δω
ο άλλος λίγο πέρα
κόσμος πολύς αγνώριστος
η στράτα περπατά
ένα παγκάκι αδειανό
δυό φύλλα στον αέρα
εικόνα παγερή

και γω το πλήθος να κοιτώ
με σκέψη όπου λέει
τι  μου θυμίζουν όλ’ αυτά
τι τάχα γω να ζω
δύσκολες μέρες μες στο νου
κι μπότα μου να πλέει
εικόνα παγερή

ψιλόβροχο σκοτείνιασε
ορίζοντας θαμπάδα
τα φώτα μόλις άναψαν
στο δρόμο αμυδρά
και ο νοτιάς απλόχερα
βροχούλα να κερνάει
εικόνα παγερή

πλακόστρωτο που γέμισε
νερό που πλατσουρίζεις
και γω βρεγμένος φάντασμα
τον ίσκιος να κοιτώ
π’ ακολουθεί από κοντά
μήπως καλέ με χάσει
εικόνα παγερή

καλύτερα το σπίτι μου
να έλειπε η βόλτα
το παρελθόν ζωντάνεψε
εικόνες μου παλιές
ψιλόβροχο πλακόστρωτο
του δρόμου και τα φώτα
με στείλανε χωρίς μιλιά
να ζήσω ναι το χθες.

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
































ΘΟΛΟ ΠΡΩΙΝΟ



Το τζάμι μου εθόλωσε
το φως να λιγοστεύει
μουντός καιρός σκέψεις πολλές
ο ήλιος στο κρυφτό
μία σταγόνα χνότο μου
στο τζάμι σαν να κλαίει
και γω να μη μιλώ

παλεύει η σκέψη με το χθες
κι ο νους μου να γλιστράει
σε αμαρτίες παιδικές που μένουνε γραπτές
μισοσβησμένα κάρβουνα κι χόβολη να καίει
στο νου πολλές φορές

σκέψεις εσείς που κρύβεστε
στου χρόνου το σεντόνι
κουκουλωμένες ντροπαλές
κρατάτε σιωπή
στο σήμερα η σκέψη μου
σχεδόν πάντα θολώνει
και τούτη τη στιγμή
φέξε στα γρήγορα καλέ
η τρέλα μου κοντά μου
το φως για μένα γίνετε
σβηστήρι τη φορά
ξεθόλωσε το τζάμι μου
οι σκέψεις μου να φύγουν
να πάνε μακριά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  


Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ



Βυθίζομαι στη σκέψη μου
παλιό και το βιβλίο
σελίδες του κιτρίνισαν
τα γράμματα θαμπά
σκαλίζω σκέψεις που πονούν
φευγάτο και το πλοίο
στο βάθος να σφυρά

ζωγράφε τα πινέλα σου
τα χρώματά σου σβήσε
η σκέψη μου κουράστηκε
απλά μόνο κοιτά
ο στοχασμός ανήμπορος
ερώτημα ποιος είσαι
για έλα πιο κοντά

γρίφος ετούτος ο χρησμός
η ερμηνεία θέμα
η μοίρα τα κανόνισε
να γίνουν έτσι δα
τα γεγονότα της ζωής
να μοιάζουνε με τέλμα
εξήγηση καμιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
















 

Η ΑΓΑΠΗ



Σφίξε τα χέρια
ρούφα τα χείλη
μάγος ο έρως
θύμα καρδιά

φλόγα που καίει
λόγια που λέει
όνειρο  μέρα
έρως  εσπέρα
δύο  φιγούρες
σκέψεις σαν  σβούρες
δάκρυ το κλάμα
λόγια συνάμα
φλόγα αγάπη
ίσως απάτη

τραύμα που κλείνει
πίκρα και δίνη
τόξο με αίμα
χρόνος στο τέρμα
ίσως και ψέμα
χάδι αγάπης
ω! θησαυρέ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ









ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ……………



Παλεύει ο νους σου ίδια η σκέψη
το ξέρω τι παίζει ο κύκλος γυρνά
ο έρως μαέστρος πάντα θα κλέψει
το κάτι εκείνο που όλο νικά

και συ ντροπαλή μου εκείνο φιλί μου
ακόμα θυμάσαι το βράδυ κοιμάσαι
με όνειρα κρίμα που πάνε χαμένα
κρεβάτι σου άδειο και συ στο μουράγιο
το βάθος να βλέπεις σινιάλο να κλέψεις
αγάντα τριάντα τα χρόνια σου κείνα
ίσκιος κουρτίνας εσέ λαχταρά

το γράμμα μου τούτο μια νότα κιθάρας
σκοτάδι στη στράτα τραγούδι καντάδας
η γρίλια σου φέγγει σημάδι πως θέλει
ο έρως το χάδι να έρθει το βράδυ
τα χείλια φιλήσει το πόθο να σβήσει
χρησμός όπου λέει ψυχή όπου πλέει
δίχως τιμόνι κι όπου σε βγάλει
λευκό το χαρτί μου γράμμα ψυχή μου
μα ποιος το διαβάζει δίχως μαράζι
μόνη εσύ !

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ