ΘΟΛΟ ΠΡΩΙΝΟ

Το τζάμι μου εθόλωσε

το φως να λιγοστεύει

μουντός καιρός σκέψεις πολλές

ο ήλιος στο κρυφτό

μία σταγόνα χνότο μου

στο τζάμι σαν να κλαίει

και γω να μη μιλώ

παλεύει η σκέψη με το χθες

κι ο νους μου να γλιστράει

σε αμαρτίες παιδικές που μένουνε γραπτές

μισοσβησμένα κάρβουνα κι χόβολη να καίει

στο νου πολλές φορές

σκέψεις εσείς που κρύβεστε

στου χρόνου το σεντόνι

κουκουλωμένες ντροπαλές

κρατάτε σιωπή

στο σήμερα η σκέψη μου

σχεδόν πάντα θολώνει

και τούτη τη στιγμή

φέξε στα γρήγορα καλέ

η τρέλα μου κοντά μου

το φως για μένα γίνετε

σβηστήρι τη φορά

ξεθόλωσε το τζάμι μου

οι σκέψεις μου να φύγουν

να πάνε μακριά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ