Η ΤΟΥΡΛΙΔΑ

Γαλάζιο το κύμα στην άκρη της πόλης

ξαπλώνει στη λίμνη φωνές σιωπή

γαϊτες στην άμμο δυό φύκια σταλίκια 

σαν μπράτσα κρατάνε υγρή τους στοργή

δυό γλάροι κοιτάνε βαρκάρη τα δίχτυα

παπιά που ξαπλώνουν στην άμμο παρέκει 

αλάτι ασπρίζει μια λάσπη φεγγίζει

ο ήλιος στεγνώνει τις μνήμες εκείνες

σκούρες κουρτίνες τα χρόνια φευγάτα

κι ο νους να πονεί

Τουρλίδα μου κόρη της φύσης βαπόρι

σαν είσαι μονάχη της λίμνης η ράχη

μικροί σου οι βράχοι στολίζουν αυγή

το δείλι ματώνει σαν πέφτει ο ήλιος

ο έρως ζητάει στα άστρα να πάει

Σελήνη που βγαίνει σαν δάδα που φέγγει

οι σκέψεις με δάκρυ και γω σε μια άκρη

να βλέπω τη πόλη φωτάκια βραχιόλι

να λέω δεν φεύγω εδώ θα πεθάνω

 τάμα θα κάνω να γίνω κοχύλι

λάσπη μια ύλη να μοιάζει εμένα

και ένα ξωκλήσι στην άκρη να φέγγει

σαν φάρος της λίμνης 

γλυκιά μου ζωή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ 

  

ΚΑΙ ΣΥ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ

Και συ μία σκέψη νύχτα και μέρα

ζητώ πέρασμά σου κορμί σου προικιά σου

βήματα κείνα κορμί ορμή σου αέρας

δροσίζει το νου μου χαρίζει εικόνες

ο πόθος τυφλώνει δάκρυ που λιώνει

στο μάγουλο κείνο πόθο σου πίνω

σφραγίδα σαν είδα το ύφος και ύψος

κορμιού σου να στέκει 

χλαμύδα αρχαία αυλακιά κολόνας

γλυπτό Παρθενώνα βωμός

αδέσποτες σκέψεις στο νου τριγυρνάνε

σκέψεις αλήτες 

συνθέτουν το θέμα σάρκα και αίμα

και γω ναυαγός 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

   

Η ΝΙΟΤΗ

Νιότη χαρά από πηλό

πλάθεις αλήθεια μια ζωή

κορμί σου μία τρέλα

νιότη εσύ μικρό πουλί

είσαι λουλούδι στην αυλή

ένα σου χάδι σου μπορεί

να ζωντανέψει

σκορπάς φιλιά χωρίς ντροπή

φεύγεις για αλλού δεν μας ρωτάς

δώρα πολλά καλέ σκορπάς

κοντά μου είσαι τρέλα

έρωτας είσαι με καρδιά

παίζεις συχνά με τα παιδιά

κορδέλα στα μαλλιά σου

νιότη εσύ παλιό κρασί

μάσα στο νου μια θαλπωρή 

αν θέλεις ξανά ζήσε 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Καλοκαιρινές δημιουργίες Μίμη Χ.Γεωργόπουλου

ΑΦΗΣΕ ΣΚΕΨΗ !

Άφησε σκέψη κλείσε τα μάτια

κράτα εικόνες ταξίδια του νου

γλώσσα της σκέψης σύννεφα άσπρα

μίλα μουγκά 

κορμί σου αέρας σάρκα αιθέρας

πλάσμα σμιλεύω κάλλος ζηλεύω

πλάθω μια ζύμη καλέμι η σκέψη

νους μου θα κλέψει τα κάλλη εκείνα

τα άσπρα σου κρίνα 

μεθυσμένος εργάτης όχι διαβάτης

καρτέρι αγάπης το έργο παιδεύω

στο νου μου χορεύω τραγούδι λουλούδι

το έργο συνθέτω και συ σαν ντουέτο 

παράλληλες νότες ηχούν σαν ζευγάρι 

χρυσό μου ταγάρι δυό γράμματα πλάι

καρδιά σου χωράει φιλιά σου μιλάνε

σε όνειρα πάνε σε άλλο πλανήτη 

και συ σαν σπουργίτι στις χούφτες μου μέσα

κουρνιάζεις φωλιάζεις  μουσική νανουρίζει

γλυκά  Σ’ ΑΓΑΠΩ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

   

Το λουλούδι του κ.Μίμη

Ο ΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΟΥ

   

Σκοτώνει τη φύση πριν ήλιος να δύσει

τα χέρια ματώνει καρδιά του πληγώνει

γιατί  

σε τούτα τα χρόνια μουγκά τ’ αηδόνια

είναι ο νέος έχεις το χρέος να δείχνεις αγάπη

γιατί

είναι το μαύρο είναι το άσπρο αθώα ψυχούλα

στο άνθος ζωούλα  αγρίμι του δάσους

που κόβει το νήμα ανοίγει το μνήμα

γιατί

φτηνό νταηλίκι αδύναμο θύμα 

βουνό όλο πέτρες δίχως το κύμα 

παλεύει με χάος στην όψη του πράος

σκοτώνει αθώα  χρόνια με τύψεις 

και πως θα το κρύψει

το πάθος του λάθος κρίμα στο νέο 

γιατί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΒΗΜΑΤΑ ΣΚΕΨΗΣ

          

Μέσα στου νου τα βήματα η σκέψη πανηγύρι

χορεύει αδιάκοπα χωρίς να σταματά

σελίδες που ξεχάστηκαν γλυκόπιοτο ποτήρι

μια σκέψη συντροφιά

βήματα νου οι έρωτες με σκέψεις ξεδιψάνε

στα δειλινά να χάνονται σαν πέφτει και το φως

και στα φεγγάρια τα νεκρά συχνά μια βόλτα πάνε

ο έρωτας τυφλός

σκέψης χαράς τα βήματα στη φαντασία τρέχουν

καλπάζουν σ’ αδιέξοδα σε μνήμες που ξυπνούν

σταγόνες δάκρυα χαράς τα μάγουλα να βρέχουν

και τέλος να γελούν

βήματα σκέψεις όνειρα μία ζωή μονάχη

μια συντροφιά της ερημιάς φτωχέ μου συ καημέ

πλάθεις κορμί γεννάς μορφή ακόμα κι απ’ τη στάχτη

κερνάς γλυκό καφέ 

πορεία προς το άπειρο σε τέρμα όπου σβήνει

βήματα τούτα άυλα χαμένη συντροφιά

κι ο νους να θέλει να νικά σε μάχη που δεν δίνει

πια στάχτη με φωτιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  

   

ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Γυμνό κορμί φως και ζωή αρμύρα και κοχύλι

γάμος του νου αναπνοή μαντήλι για πανί

βάρκα εσύ στα κύματα δελφίνι τρεχαντήρι  

γοργόνα καλλονή

σημάδια στίγματα στη γη ξωπίσω σου αφήνεις

ένα πουλί θαλασσινό πατά μα δεν μιλεί

και γω κοιτώ σαν θαυμαστής ετούτο το κοχύλι

ρούχα να μη φορεί

τα βήματα στην άμμο σου λακκάκια ζωγραφίζουν

μικρές λιμνούλες με νερό να σβήνουν τον καημό

σκέψεις πολλές μέσα στο νου ακράτητες σφυρίζουν

κρατάτε μη πνιγώ 

κορμί εσύ αστόλιστο της θάλασσας αέρας 

κυματισμός μια ομορφιά απλώνει τον αφρό

το βάδισμα παράλληλο που μοιάζει σαν να παίζει

το θέμα τολμηρό   

ζωγράφε τι ζωγράφισες τα χρώματά σου σβήσ' τα

η φύση έχει και μπογιές παρθένες ζωγραφιές

αν θέλεις συ αντιγραφή τα μάτια σου για κλείσ'τα

να δεις τις καλλονές

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΩΣΙΒΙΟ

Και συ ψυχή μέσα στο νου

δυό βήματα βρεγμένα

μια στάχτη ένα κάρβουνο

αρμύρα μου θολή

χέρια κορμιά ανάκατα 

φωνές ξεψυχισμένες

του κάκου δεν ακούγονται 

η θάλασσα θολή

κορμιά δίχως ονόματα

οι στίχοι μου να κλαίνε 

μια θάλασσα αλλιώτικη

σωσίβια κενά

τάφος υγρός πλεούμενος

γαλήνη με καντήλι

τα άδικα στερνά

γλάρος πουλί σαν άγγελος

περνά μα δεν κοιτάει

μία κραυγή μνημόσυνο 

ακούγεται συχνά

πάλι ναυάγιο έγινε

ψυχούλες θα μετράει

ο κόσμος τούς ξεχνά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δημιουργία Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

Δημιουργίες Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΠΑΛΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ;

Πάλι θα ψηφίσω ψηφοδέλτιο κρατήσω

σκέψη πάλι στο κεφάλι κι ο σταυρός

ναι μία ζάλη

πάρε χάρτινες πετσέτες ψηφοδέλτια κομμάτων

πανελλήνιες θα γράψω στο μπερντέ θε να τα χάσω

παίρνω ένα το κοιτάω παίρνω άλλο παρατάω

ησυχία στα θρανία μία τάξη του σχολείου

παραβάν ναι του πτυχίου 

ρε παιδιά δέκα θα βάλω σταυρουδάκια στο χαρτί

όχι άκυρο φωνάζουν μες στην κάλπη θα βγει

βάζω έναν βάζω δύο το χαρτί νεκροταφείο

το στυλό μου τον αδειάζω και τρισάγιο διαβάζω

Κυριακή βράδυ γεννάει και η κάλπη μας πονάει

γκαστρωμένη μες στη ζέστη ξεκλειδώστε την καημένη

τα χαρτάκια να μετρήστε κι άμα λύση σεις μου βρείτε

θα χαρώ τον αδερφό τον μεγάλο και σοφό

θα τα κάνει όλα φίνα θε να βάψει και τα κρίνα

κίτρινη μπογιά τα φύλλα μαύρα να ‘ ναι τα κοτσάνια

τα παπούτσια του σανδάλια παντελόνι μπατσακλίκι

τσαμπουκάς και αντριλίκι

κι άμα δείτε τι θα κάνει  

πάω βόλτα γω σεργιάνι 

ΜΙΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

  

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ

Ένα φιλί στο μάγουλο μία ντροπή στο βλέμμα

ένας ο χτύπος στη καρδιά αλλάζει η μορφή

ο έρωτας ο πονηρός αλήθεια η με ψέμα

χαϊδεύει την ψυχή 

να ερμηνεύσεις δύσκολα το κάθε της φιλί της

η αγκαλιά της μάγισσα σε σφίγγει στη στιγμή

ακόμα και το τέμπο της  αλλάζει τη φωνή της

συχνά σαν σου μιλεί

φιλί εσύ εξήγηση μου κρύβεις κάθε τόσο

μορφή γλυκιά σαν μάγισσα συχνά με ξεγελάς

μα δεν μπορώ ποτέ εγώ αλήθεια να ξεχάσω

σαν μάγουλο ρουφάς

ανήμπορο το μάγουλο πληρώνει  άθελά του

με κόστος που βασάνισε το νου και τη καρδιά

ένα φιλί στο μάγουλο δεν δείχνει τα προικιά του 

χαρά η συμφορά

μα το φιλί το άξαφνο σφραγίδα μες στα χρόνια

κρατά μια θύμηση παλιά παρέα μοναξιάς

μια συντροφιά χωρίς μορφή αγέραστη αιώνια

δεν σε ρωτώ αν μ΄αγαπάς

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ    

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου

ΝΟΜΙΖΩ ΣΕ ΒΛΕΠΩ

Νομίζω σε βλέπω μα φως μου δεν έχω

νομίζω σ’ αγγίζω αφή μου - μου λείπει

αυγούλα φεγγίζει τα πάντα στη τύχη

αστέρι που φέγγει πρωί μεσημέρι

κρυφά 

όνειρο μέρας ξαφνιάζει τη σκέψη

γλιστράει ο νους μου εικόνες φευγάτες

του νου αυταπάτες τρεκλίζω βαδίζω

σε στράτα που λέει κι ο νους μου να πλέει

σε κύμα βουβό 

φιγούρα θαμπάδα τραγούδι καντάδα

θυμίζει το χρόνο αυτόν που πληρώνω

με χρήμα τις σκέψεις πολλές επισκέψεις

σε χώρους αγνώστους με χόρτα σπαρμένους

καλαμιές μες στο κάμπο θέλω για να’ μπω

και κει να πνιγώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ