ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΩΣΙΒΙΟ

Και συ ψυχή μέσα στο νου

δυό βήματα βρεγμένα

μια στάχτη ένα κάρβουνο

αρμύρα μου θολή

χέρια κορμιά ανάκατα 

φωνές ξεψυχισμένες

του κάκου δεν ακούγονται 

η θάλασσα θολή

κορμιά δίχως ονόματα

οι στίχοι μου να κλαίνε 

μια θάλασσα αλλιώτικη

σωσίβια κενά

τάφος υγρός πλεούμενος

γαλήνη με καντήλι

τα άδικα στερνά

γλάρος πουλί σαν άγγελος

περνά μα δεν κοιτάει

μία κραυγή μνημόσυνο 

ακούγεται συχνά

πάλι ναυάγιο έγινε

ψυχούλες θα μετράει

ο κόσμος τούς ξεχνά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ