Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ





       


Μοναχός θα ταξιδέψω να χορτάσω γω φιλιά
με παρέα το πανί μου στα βαθιά κάποια βραδιά
έχω ταίρι τη φουρτούνα την μπουνάτσα φιλενάδα
το γλαρόνι ξαδερφάκι ρίχνω τώρα μια καλάδα
               …………………
μία θάλασσα γεμάτη συναισθήματα που λένε
ναυτικοί για πού τραβάτε οι καημοί σας όλοι πλένε
φύσα πρίμα ρε Πουνέντε το πανί μου φουσκωτό
η συρτή μου να καλάρει μήπως πιάσει το ροφό
                        ………………….
το καΐκι θέλει τέχνη σεβασμό μα και αγάπη
και το ζόρι αν το εύρει καπετάνιε βάλε πλάτη
κι αν τα μπούνια σου βραχούνε είναι τούτο μια σκηνή
όρτσα πρίμα τα πανάκι λαγουδέρα να κρατεί
                          ……………………..
ο χορός μες στον αέρα μοιάζει τότε σαν μπαλέτο
τρεχαντήρι χορευτέρα και ο φλόκος σου γιλέκο
καπετάνιε το τραγούδι τα νησιώτικα στο φόρτε
κι αν θα δεις και τη γοργόνα μη ξεχάσεις και το κόρτε


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ










  

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ










Άσπρα πανιά  στη κουπαστή δυό  δίδυμα φεγγάρια
χορός μπαλέτο θαυμαστό δυό κόρες του γιαλού
παιχνίδια κάνουν στα βαθιά δυό όμορφα ζευγάρια
κοχύλια του βυθού

εγώ και συ εσύ και γω μία καρδιά στα δύο
καραβοκύρης μοναχός στην πλώρη ξαπλωτός
πότε στη ζέστη να γλιστρά και πότε μες στο κρύο
κι ο φάρος φωτεινός

μαΐστρος σαν εφύσηξε ο φλόκος τους βεντάλια
χαιρετισμός στο πέλαγος το νόημα βουβό
και το γλαρόνι που πετά φιγούρες στ’ ακρογιάλια
μαντεύει το χρησμό

καραβοκύρη που τραβάς τα σύννεφα πυκνώνουν
το μυστικό σου φάνηκε το διάβασ’ ο καιρός
δύο καρδιές δεν στέκουνε σε φύκια δεν φυτρώνουν
το λέει κι ο χρησμός

Μ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

















Το αποτύπωμα



ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ


              


Τρέχει ο νους μου στα παλιά σελίδες ξεχασμένες
εικόνες που σκεπάστηκαν με κίτρινα χαρτιά
ημέρες κείνες θε να πω κι πιο ευτυχισμένες
σε χρόνια παιδικά


αθώα βλέμματα μικρά ο νους τους καραμέλα
ζαχαρωτά κεράσματα στης γιαγιάς την ποδιά
αγόρι στο ποδόσφαιρο κι κούκλα στη κοπέλα
ο χρόνος πως κυλά


ανοίγω το βιβλίο μου το χέρι μου τρεμούλα
δυο χτύποι μόνο η καρδιά βουβή και η στιγμή
στη γειτονιά ξανάρχισε νερό εις τη βρυσούλα
σελίδα που μιλεί


βιβλίο τι μου θύμησες μου ξέθαψες εικόνες
μιά πόλη που αγάπησα μαχαίρι στη καρδιά
ετρίξανε συθέμελα της αντοχής κολόνες
και συ μια γειτονιά


βιβλίο γίγαντα εσύ μία σκιά για μένα
είσαι γραμμένο στη ψυχή με πένα της γραφής
ανάγλυφα τα γράμματα ολόχρυσα κλεισμένα
σε τόμο της ψυχής


θα σε ανοίξω να σε δω το ξέρω θα πονέσω
ήρθε η ώρα κι στιγμή μνημόσυνο κρυφό
κι απ’ τις σελίδες σου αυτές τους φίλους θα καλέσω
να παίξω το κρυφτό


παλιό βιβλίο ιερό όλος ο κόσμος είσαι
γιατί εγώ να σε κρατώ το ξέρω σ’αγαπώ
κυλάς μπροστά γυρνάς ξανά για το Θεό για κλείσε
γιατί θα τρελαθώ


ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


































Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ ΠΑΛΙΟ












Ανατριχιάζω σαν κοιτώ πονώ και δεν πιστεύω
τα γηρατειά αρρώστησαν το τέλος μιας ζωής
μπροστά μου ένας σκελετός και γω μα τι γυρεύω
γιατί εσύ να’ ρθείς

κράτα καρδιά τον πόνο σου και κάνε πως δεν βλέπεις
οι τοίχοι ερυτίδωσαν δυο ζάρες μιας ζωής
και ξύλα πως  φαγώθηκαν και μοιάζουνε σαν έρπης
πονάς μα δεν μιλείς

σκουριά στα κάγκελα του νου σκουριά και στην εικόνα
ο νιος όπου εγέρασε σαν άλλαξε μορφή
αδύναμη εστάθηκε και του σπιτιού κολόνα
στον τοίχο μια ραφή

παλιές αγάπες στέκονται εικόνες που χορεύουν
τραγούδια που αλλάζουνε με λύπη με χαρά
σκέψεις παλιές το σήμερα αυθόρμητα παιδεύουν
δυό δάκρυα νωπά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 1821



Γιουρούσι κάνω ρε παιδιά στα ρούχα μου αέρας
μπράτσα γυμνά τα στήθια μου ασπίδα στον εχθρό
τα πόδια μου γοργόφτερα δυό δρασκελιές μιας ξέρας
τον Τούρκο τον νικώ

Ελευθεριά ή θάνατος ΄ή τώρα ή ποτέ μου
είκοσι ένα γράφτηκε με αίμα που πονά
τον όρκο όπου έδωσα σε λάβαρο θεέ μου
φυλή όπου νικά

μια φούχτα όλοι στ’ άρματα τον γίγαντα κοντράρουν
ψυχή μπαρούτι ζύμωσαν τα βόλια τους σκληρά
και τον δυνάστη που μυζά νικούν και τον μπατάρουν
επάνω στα βουνά

η γη ετούτη μάνα μας εσάς δεν σας γνωρίζει
το χάδι σας περίεργο μπαμπέσικο πικρό
ο ύπνος σας που χάθηκε αρχίζει να φωτίζει
με φως ηρωικό  

είκοσι ένα γράφτηκε σημαίες ματωμένες
κορμιά σε τάφους μπήκανε ιδέα ζηλευτή
μανάδες χωρίς δάκρυα και όμως πονεμένες
ελεύθερη ζωή

πατρίδα μου η ώρα σου γλυκιά ζωή να πίνεις
που τ’ όνειρο ζωντάνεψε ανάσα σου κραυγή
καλύτερα μιας ώρα σου ελεύθερη να μείνεις
παρά σε φυλακή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ




























Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

ΜΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ


          

Μια μαργαρίτα στον αγρό μονάχη ξεχασμένη
παράξενα να σε κοιτά μονάχη να μιλά
στα κίτρινά της χρώματα να μένει ανθισμένη
διαβάτη συναντά

καλέ μου άνθρωπε εσύ για μένα λίγο στάσου
μπορεί να είμαι τόση δα μα έχω λογική
καμιά φορά στο διάβα σου από μικρό φαντάσου
συμπέρασμα να βγει

η λογική είναι ανθός το χρώμα αρμονία
ο καλλιτέχνης μάστορας αλάθητος κρατεί
πινέλο βάφει στον καμβά κι φύση μια μαγεία
το θέμα εξοχή

μπορεί να είμαι λούλουδο αθώο γω ανθάκι
μέσα στον πράσινο αγρό φαντάζω σαν μορφή
άσπρο και κίτρινο φορώ της φύσης συνολάκι
σ’ανέμελη ζωή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


























Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017



Είναι φωνή πολύχρωμη ο ήχος μελωδία
έχει το πάθος μέσα της είναι το γιατρικό
διώχνει και πόνους και καημούς μα είναι και μαγεία
δυό στίχους αγαπώ

Πόσες ελπίδες μέσα σου το άκουσμα γεννάει
και τ΄όνειρο απρόσκλητο μπροστά σου  να μιλά
κι φαντασία που  γεννά στο νου σου να χωράει
ακόμα μια φορά

Η άνοιξη με νόημα φωλιάζει στη καρδιά σου
και σού ξυπνά  το είναι σου με μία σαϊτιά
κι ο πόθος σου ανήσυχος ανοίγει τα χαρτιά σου
ο στίχος συντροφιά

Είναι σκιά όμως θαμπή σ΄αγγίζει στο σκοτάδι
ανατριχιάζεις  στα κρυφά η αύρα της σιμά
κι ο ύπνος με το όνειρο πολύτιμο πετράδι
ο κόσμος σου μιλά

Κλείνεις τα μάτια σκέφτεσαι βλέπεις την ομορφιά της
μετράς  τα  ίχνη π΄ άφησε για σένα μια χαρά
κι σκέψη όπου κάλπασε λεβέντικη θωριά της
στο νου σου η θωριά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΟ ΝΕΡΟΣΠΙΤΟ Η ΠΕΛΑΔΑ


 

Γυναίκα συ σκλάβας ψυχής η αγκαλιά σου κείνη
κουβέντα τα μεσάνυχτα σε λίμνη αρμυρή
η μοναξιά ακύμαντη το πάθος σου να πίνει
διαβάτης που σταθεί

δυό βήματα στο πάτωμα ένας ρυθμός που λέει
μια συντροφιά τα ψάρια σου ο βούρκος να κρατεί
δυό πάσσαλους θεμέλια σαν βάρκα όπου πλέει
μαΐστρος ηρεμεί

γλάρου φτερό όταν γλιστρά βαρκούλα αρμενίζει
τριγύρω οι καλαμωτές ιβάρια σαν πλεχτό
τσιγγάνα συ Πελάδα μου ο βούρκος σου μυρίζει
σαν δίπλα περπατώ

χωρίς κλειδί η πόρτα σου φιγούρα συ ωραία
δυό τάβλες που ποτίστηκαν μ’ αρμύρα στα ρηχά
χέρια βαρκάρη που’ φτιαξαν ετούτη την παρέα
σ’ αυτή την μοναξιά

αν θέλεις φίλε γιατρειά αν θέλεις και υγεία
έλα μονάχος μια βραδιά και μείνε να κοιτάς
της φύσης δημιούργημα της σκέψης η μαγεία
και πες μου αν πονάς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ









































Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

Αφιέρωμα στη γιορτή της Γυναίκας 8 Μαρτίου


Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου - 8 Μαρτίου Ημέρα της Γυναίκας


Ο ΓΙΑΣΕΜΙ ΤΟ ΕΥΟΣΜΟ


            Τ
Μια μυρουδιά ενός λεπτού δυό βήματα σε στράτα
δυό χτύπους κάνει η καρδιά σκιρτήματα σφυγμού
εικόνες έρχονται στο νου απόρρητα μαντάτα
στιγμές ενός καημού

αχ γιασεμί γιατί το άρωμα θυμίζει πανηγύρι
να βασανίσεις προσπαθείς διαβάτη μοναχό
με μυρουδιά σου θα’ θελε στις μνήμες του να γείρει
λουλούδι μου μικρό

μαΐστρο πότισες εσύ ετούτο το λουλούδι
μ’ αρμύρα το νοστίμεψες το έκαμες θαρρώ
να μοιάζει μες στην ερημιά σαν όμορφο τραγούδι
γλυκό που’ χει σκοπό

και συ μικρή όπου περνάς και κλέβεις την εικόνα
μη την κρατάς κάπου κρυφά κάν’ την να σου ζητά
τον έρωτα μες στη ζωή στα όμορφα σου χρόνια
κρυφά ή φανερά

κι ο γέρος που’ναι μακριά χωρίς να το μυρίζει
με φαντασία το ‘πλεξε σαν γέλασε κρυφά
και στα παλιά μονάχος του εκεί να σου γυρίζει
ποτέ δεν είν’ αργά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ









































Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

ΔΥΟ ΓΛΑΣΤΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

















Δυο γλάστρες στο παράθυρο και συ ερωτευμένη
αστροφεγγιά ο ίσκιος του δυό βήματα σιμά
κρυφά κουρτίνα κούνησες σινιάλο που σημαίνει
ανάσα σου βαθιά

διαβάτης σαν εκοίταξε οι γλάστρες σου γελάνε
το μυστικό προδόθηκε και συ όλο ντροπή
μη προσπαθείς να μου κρυφτείς σημάδια που μιλάνε
και συ μιά γραφική
τι εποχές , πως πέρασαν, τα χρόνια τους πονάνε
ο παιδικός ο έρωτας θα μένει γραφικός
και οι στιγμές  που γράψανε ποτέ τους δεν γυρνάνε
καλέ μου δυστυχώς

ΜΙΜΗΣ. Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ