Είναι φωνή πολύχρωμη ο ήχος μελωδία
έχει το πάθος μέσα της είναι το γιατρικό
διώχνει και πόνους και καημούς μα είναι και μαγεία
δυό στίχους αγαπώ
Πόσες ελπίδες μέσα σου το άκουσμα γεννάει
και τ΄όνειρο απρόσκλητο μπροστά σου να μιλά
κι φαντασία που γεννά στο νου σου να χωράει
ακόμα μια φορά
Η άνοιξη με νόημα φωλιάζει στη καρδιά σου
και σού ξυπνά το είναι σου με μία σαϊτιά
κι ο πόθος σου ανήσυχος ανοίγει τα χαρτιά σου
ο στίχος συντροφιά
Είναι σκιά όμως θαμπή σ΄αγγίζει στο σκοτάδι
ανατριχιάζεις στα κρυφά η αύρα της σιμά
κι ο ύπνος με το όνειρο πολύτιμο πετράδι
ο κόσμος σου μιλά
Κλείνεις τα μάτια σκέφτεσαι βλέπεις την ομορφιά της
μετράς τα ίχνη π΄ άφησε για σένα μια χαρά
κι σκέψη όπου κάλπασε λεβέντικη θωριά της
στο νου σου η θωριά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου