ΜΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

          

Μια μαργαρίτα στον αγρό μονάχη ξεχασμένη

παράξενα να σε κοιτά μονάχη να μιλά

στα κίτρινά της χρώματα να μένει ανθισμένη

διαβάτη συναντά

καλέ μου άνθρωπε εσύ για μένα λίγο στάσου

μπορεί να είμαι τόση δα μα έχω λογική

καμιά φορά στο διάβα σου από μικρό φαντάσου

συμπέρασμα να βγει

η λογική είναι ανθός το χρώμα αρμονία

ο καλλιτέχνης μάστορας αλάθητος κρατεί

πινέλο βάφει στον καμβά κι φύση μια μαγεία

το θέμα εξοχή

μπορεί να είμαι λούλουδο αθώο γω ανθάκι

μέσα στον πράσινο αγρό φαντάζω σαν μορφή

άσπρο και κίτρινο φορώ της φύσης συνολάκι

σ’ανέμελη ζωή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ