Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Μίμης Χ.Γεωργόπουλος


ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ



Νύχτα ετούτη όλα τα πλούτη
στο τέλος του χρόνου
τελειώνουν πριν βγει

το χάραμα κείνο παλιά μου τα σβήνω
τις λύπες χαρές μου
μετρώ

διαβάζω γραμμένα πολλά λυπημένα
μαντεύω σημάδια αυτά τα ρημάδια
φοβάμαι μη ΄ρθουν

σε νύχτα χειμώνα
ο χρόνος τελειώνει
πικρό κέρασμά του σχεδόν τα προικιά του
κερνάει τι έχει το δάκρυ του βρέχει
ξανά η αρχή

και γω όνειρό μου κρυφά το σταυρό μου
ευχή όπου κάνω υγεία να τάζω
στο κόσμο εκείνο ποτήρι που πίνω
αγάπη φωνάζω ευχές μου να τάζω
ο χρόνος ο νέος
να είν’ γελαστός

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ





















Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Δημιουργίες του κ. Μίμη Χ. Γεωργόπουλου










ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΣΤΡΑΤΑΣ ( ακόμα ένας χρόνος )





Δισταχτικός αργοπορεί να φθάσει μέχρι τέλος
η νύχτα τον εκούρασε ζητάει θαλπωρή
η στράτα του ατέλειωτη στη σάρκα του το βέλος
σχεδόν αιμορραγεί

ποιος είναι τούτο ρε παιδιά που δίνει τη σκυτάλη
ήρθε απόψε στα μουγκά εδώ για να θαφτεί
διαγωγή απλήρωτη σε τσιγκουνιά – σπατάλη
και θέλει να κρυφτεί

χρόνε ο σάκος που κρατάς είναι γεμάτος πράξεις
καλύτερα να τον κρατείς σε θέα περισσή
λόγο να δώσεις έπρεπε γι’ αυτά που’χεις ρημάξει
αρκεί μια προσευχή

τα ίδια φίλοι καρδιακοί τα ίδια κάθε χρόνο
ευχές αγάπες όνειρα και έρωτες τρελοί
άλλοι κερδίζουν στα χαρτιά και άλλοι μ’ ένα πόνο
αυτό θα πει ζωή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ.


ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ







Σαν λογισμός που ξαγρυπνά στη νύχτα βήματά μου
μια συννεφιά στον ουρανό μια νότα που πονεί
φτερούγισμα στη σκέψη μου μετρώ τα βήματά μου
τριγύρω σιωπή

κοιτά μιλά μα στα μουγκά η δόλια η ματιά μου
πελώριο συναίσθημα κυκλώνει λογική
παλιό μου στέκι γνώριμο χορτάριασες φωλιά μου
 φωνή μου πια μουγκή

μανταλωμένη ξώπορτα λουκέτο σκουριασμένο
φωνές που σώπασαν δεν ζουν γαλήνη η νυχτιά
παράθυρο που σάπισε το τζάμι ραγισμένο
και γω χωρίς μιλιά

μαρμάρινο πλακόστρωτο ορφάνεψε στη στράτα
μια χαρακιά παρέμεινε ταυτότητα γνωστή
διαβάτες που το ξέχασαν σαν γέρασαν τα νιάτα
και γω χωρίς φωνή

σφίγγω το χέρι σαν γροθιά το σάλιο να με πνίγει
θέλω να κλάψω δεν μπορώ κρατιέμαι μη πνιγώ
ανατριχίλα στο κορμί και πυρετός με ρίγη
πάλι εδώ γυρνώ

παλιά μου στράτα γνώριμη του νου μου τρεχαντήρι
καλύτερα μη ‘ ρχόμουνα ξανά στη γειτονιά
μα έλα που ο νόστος μου ζητούσ’ ένα χατίρι
ακόμα μια φορά  

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ






ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ


     

Μια σιωπή μέσα στο νου  τούτη εδώ την ώρα
εικόνες δυό σκέψεις βαθιές
ένα φτωχό δίχως φωνή
ένα παιδί στη μπόρα
το τζάμι να κοιτά

παιχνίδι όνειρο γλυκό μόνο στον ύπνο δυνατό
Αη Βασίλη σου ζητώ μη με ξεχνάς
μα το Θεό
θέλω παιχνίδι

έχεις λεπτά βάλε το χέρι σου βαθιά και πάρε
μα είμαι γω φτωχό δεν έχω ούτε οβολό
δεν παίζω

άλλοι με πλούτη
ζούνε ετούτη
τώρα πεινάω
τρίγωνο χέρι φράγκο ζητάω
σπίτι που μπάζει άλλος μου τάζει
το Θα !
και γω συλλογιέμαι κι όμως γελιέμαι
μοίρα φτωχούλη άδειο σακούλι
πάω για ύπνο
ονειρευτώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
  

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Καλές γιορτές από τον Μίμη Χ. Γεωργόπουλο





Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ( ακόμα ένας χρόνος )




Φεύγει η σκέψη στάσου πριν φέξει
χρόνε κρατήσου θέλω μορφή σου
κείνη κοντά σου τόσο σιμά σου
μορφή

θέλω το χθες σου πόσες ευχές σου
κείνα τα χρόνια άσπρα τα χιόνια
κι όμως κρατιέμαι θέλω να ζήσω
πάλι να χτίσω
φωλιά

κείνα τα χάδια τώρα σημάδια
μέσα στη σκέψη  νους μου θα κλέψει
χτύπους καρδιάς μου
κάποια φιλιά μου
που πας

χθες που πεθαίνει ήλιος δεν βγαίνει
νύχτα σκοτάδι λύχνος με λάδι
σβήνουν οι χτύποι ποιο καρδιοχτύπι
ένας ο χρόνος
μετράς

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ










ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΟΥ ( μια πραγματική ιστορία )


    

Μικρή εσύ τόσο παιδί
όνειρο κείνο θε να πει
κούκλα ζητάς ρούχα φτωχά
μάτια κλειστά κοιμάσαι

όνειρο ύπνου τι χαρά
δώρα πολλά πάντα μουγκά
μέρες γιορτής
γέρο σε μένα θε να ‘ ρθείς
νομίζεις ?

και να που κάποιος  με καρδιά
γέρος παππούς μια αγκαλιά
όνειρο ξύπνου ομορφιά
φροντίζει

μέρες ετούτες για παιδιά
μπάλες κορδέλες και κουτιά
κόσμος μικρός μια ομορφιά
χιονίζει

και συ παππού μέρες Χριστού
χρόνια πολλά
ευχή σου

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ


































  

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου


ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ


Μη με ρωτάς δεν θα σου πω
δώρο σου κείνο πάντα κρατώ
σκέψη φιλί σου κείνη φωνή σου
βλέμμα  γλυκό

νους σου διαβάζω στίχο φωνάζω
θέλω πιστεύω όμως μαντεύω
ίσως μια μέρα κάποιο αγέρι
μένα μου πει

κείνη τη λέξη έρωτα έλξη
έλα κοντά μου κάτσε σιμά μου
πιάσε το χέρι έρωτας φέρει
πάλι φιλί

το πόθο μου κρύβω άχαρα στρίβω
κάνω μια βόλτα έρωτα κόλπα
μα πάλι σε σένα χίλια σου ξένα
δεν με κοιτάς.

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

























Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου




Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ



Στάλες στο δρόμο ήχος μονάχος
ίσκιος διαβαίνει μάτια κλειστά
δάκρυ οι στάλες πέτρα ο βράχος
φώτα  σβηστά

νότες θυμίζουν μάτια δακρύζουν
ζόρι τραγούδι τώρα λουλούδι
σκέψεις φευγάτες ώρες μονάχες
φώτα σβηστά

ζευγάρι φεγγάρι δύο τ’ αστέρια
νεκρός που κοιμάται κι ο νους να θυμάται
το χθες που ξεθάβει κερί που ανάβει
φώτα σβηστά

κιθάρα μονάχη η άλλη μια στάχτη
κουράγιο μουράγιο σε κύμα βουβό
στην άμμο βαδίζω μα πάντα δακρύζω
ψαλμοί στα μουγκά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ





Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Δια χειρός Μίμη Χ. Γεωργόπουλου



Δημιουργίες του Μίμη Χ. Γεωργόπουλου






ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΣΤΕΝΟ





Στάλες του δρόμου
βράδυ κυλάει
νους μου κολλάει
γρίλια κλειστή

κρότος μια στάλα
μάτια μεγάλα
όνειρα να’ ναι
νιάτα που πάνε
χιόνι στα φύλλα
χθες που δεν είδα
τώρα σιγή

γω και η στράτα
που’ ναι τα νιάτα
σκέψεις χαϊδεύουν
νου μου παιδεύουν
γιατί

παίζω κρυφτούλι
χιόνι σαν τούλι
άσπρα τα πάντα
χρόνια τριάντα
τώρα τι θέλω
ζήσω δω πέρα
χέρι με βέρα
είναι αργά !

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ




   

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

ΝΙΦΑΔΑ ΧΙΟΝΙΟΥ


   

Μορφή νερού σα νυφικό
μια στάλα ν' ακουμπάει
σε πρασινάδα έλατου
τοπίο χειμωνιάς
και γω μονάχος να κοιτώ
μια στράτα τι ασπράδι
πορεία μοναξιάς

κι ο νους να παίζει το κρυφτό
με σκέψεις ξεχασμένες
σε χρόνια όπου πέρασαν
αλήθεια πως πονούν
τα κάλαντα με τρίγωνα
καμπάνες που χαϊδεύουν
το σήμερα ξυπνούν

νιφάδα σαν μου άσπρισες
τα γκρίζα μου μαλλιά μου
χιονάνθρωπο με έκαμες
να φαίνομαι νεκρός
ένα κασκόλ πολύχρωμο
σαν φιόγκος στο λαιμό μου
και όμως γω τυφλός

χωρίς ψυχή χωρίς σφυγμό
ανδρείκελο στον κήπο
να στέκω τα μεσάνυχτα
σαν σύμβολο βραδιάς
άσπρη μορφή η παγωνιά
κι ο κρότος να κοιμάται
σε λίγο η χρονιά 

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ