Γυναίκα συ σκλάβας ψυχής η αγκαλιά σου κείνη
κουβέντα τα μεσάνυχτα σε λίμνη αρμυρή
η μοναξιά ακύμαντη το πάθος σου να πίνει
διαβάτης που σταθεί
δυό βήματα στο πάτωμα ένας ρυθμός που λέει
μια συντροφιά τα ψάρια σου ο βούρκος να κρατεί
δυό πάσσαλους θεμέλια σαν βάρκα όπου πλέει
μαΐστρος ηρεμεί
γλάρου φτερό όταν γλιστρά βαρκούλα αρμενίζει
τριγύρω οι καλαμωτές ιβάρια σαν πλεχτό
τσιγγάνα συ Πελάδα μου ο βούρκος σου μυρίζει
σαν δίπλα περπατώ
χωρίς κλειδί η πόρτα σου φιγούρα συ ωραία
δυό τάβλες που ποτίστηκαν μ’ αρμύρα στα ρηχά
χέρια βαρκάρη που’ φτιαξαν ετούτη την παρέα
σ’ αυτή την μοναξιά
αν θέλεις φίλε γιατρειά αν θέλεις και υγεία
έλα μονάχος μια βραδιά και μείνε να κοιτάς
της φύσης δημιούργημα της σκέψης η μαγεία
και πες μου αν πονάς
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου