Σκοτώνει τη φύση πριν ήλιος να δύσει
τα χέρια ματώνει καρδιά του πληγώνει
γιατί
σε τούτα τα χρόνια μουγκά τ’ αηδόνια
είναι ο νέος έχεις το χρέος να δείχνεις αγάπη
γιατί
είναι το μαύρο είναι το άσπρο αθώα ψυχούλα
στο άνθος ζωούλα αγρίμι του δάσους
που κόβει το νήμα ανοίγει το μνήμα
γιατί
φτηνό νταηλίκι αδύναμο θύμα
βουνό όλο πέτρες δίχως το κύμα
παλεύει με χάος στην όψη του πράος
σκοτώνει αθώα χρόνια με τύψεις
και πως θα το κρύψει
το πάθος του λάθος κρίμα στο νέο
γιατί
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου