ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ

Όταν έχω εσένα γαλάζια γαλήνη

αγάπη με πνίγει αρμύρα στα χείλη  

διψώ

λίμνη γαλάζια κρίνα στα βάζα

φύκια μ’ αρμύρα πόσα σου πείρα

χρωστώ

του νου μου τα λύτρα στο βούρκο μια φύτρα

φυτρώνει γλαρόνι πατάει χορεύει αγάπη γυρεύει

κοιτώ

σαν έχω εσένα σκέψη με πέννα

της λίμνης γαλάζιο  ήχος αντάτζιο

μια πόλης κοιμάται κι ο νους μου θυμάται

χρόνια εκείνα  άσπρα σου κρίνα

στο βούρκο ανθίζουν και τι δεν θυμίζουν

χρόνε σαν χάρος δίχως το θάρρος

μου παίρνεις αγάπη

είσαι σατράπης

πονώ

μα έχω εσένα λίμνη δική μου

είσαι κορμί μου μαζεύω κομμάτια

στην άμμο παλάτια γαϊτες ξαπλώνουν

ρηχά τα νερά σου κι αυτές τα παιδιά σου

και γω που δεν βλέπω εισπράττω μαΐστρο

της πέννας ο οίστρος το λόγο μου γράφει

μια λάμψη αστράφτει ουράνιο τόξο

τη λίμνη σκεπάζει

γλαρόνι που κράζει πλημμύρα το κύμα

συνήθως η μοίρα τη σάρκα  γεράζει

κι σκέψη φωνάζει

ω! λίμνη μια πόλης

και συ Μεσολόγγι

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ