ΒΟΥΝΟ ΨΗΛΟ

Βουνό εσύ μικρός εγώ μια στάση ξεκουράζω

κορμί μου γέρικο θαρρώ μια σκέψη τριγυρνά

το μπόι σου μα το θεό σε ξέφωτο θαυμάζω

δυό έλατα ψηλά

στο βάθος κάποιος αετός κάνει πως με κοιτάει

φτερό τ’ ανέμου ο χορός μπαλέτο ξεκινά

πελώρια φτερά μια αγκαλιά στο χάος να πετάει

αστρίτης η ματιά 

δροσιάς αέρας χάδι σου ανάσα μου γεμάτη

να τραγουδήσω προσπαθώ φοβάμαι μη χαθώ

στο πράσινό σου φόρεμα στην όμορφη ελάτη

κοντά θα ξαναρθώ

στα μονοπάτια χάνομαι ραγάδες του κορμιού σου

και τα πλευρά σου γραμμωτά συνθέτουν φορεσιά

σαν περπατώ αισθάνομαι να νοιώθω τους σφυγμούς σου

σε θρόισμα βοριά

ψηλό βουνό μια ομορφιά ξεφεύγω κάθε ώρα

σε άλλο κόσμο περπατώ  σε άλλη ναι ζωή

σαν μου μιλούν τα δάκρυ βροχή σου και η μπόρα

μορφή μου ταπεινή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ