ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ

Μια σκιά μες στο δάσος

το κορμί μου ζητάει

μιά εικόνα η σκέψη

η αγάπη πονάει

η σκιά μία παύλα

μια ξεκούραση κέρδος

το πανύψηλο δέντρο

ένας γέρικος κέδρος

να κερνάει σκιά του

ένας ήχος στ’ αυτιά μου

μουσική φυλλωσιά του

κουρασμένη αφεντιά μου

ένα φύλλο που πέφτει

τη σκιά τη ξαφνιάζει

έν’ αγρίμι του δάσους

μοναχό του ουρλιάζει

ένας ήλιος που φέγγει

τη σκιά μου τη παίρνει

ζηλευτή μου δροσούλα

ένας ήλιος που γέρνει 

ριζωμένο μου δέντρο

η δροσιά σου θα μένει

μες στη σκέψη για πάντα

σαν σκιά ριζωμένη 

μία ανάσα δικιά σου

διαμαντένια προικιά σου

λεβεντιά μου του δάσους

τα κλωνάρια χρυσά σου

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ