Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΔΡΑΣ

Πέφτει ο ήχος στα βαθιά και φτάνει στο ποτάμι

μια σιωπή στα σκοτεινά χαϊδεύει το βουνό

κι ο νους του δόλιου του βοσκού χωρίς να ξέρει λάμπει

σαν άστρο πρωινό

χωρίς μιλιά η φυλλωσιά σιγά σιγά ξυπνάει

το πέταγμα του αετού κι αυτό στα σιγανά

μικρό πουλί ακούγεται δειλά να κελαηδάει

κριμένο στη φωλιά

μια σιγαλιά ισορροπεί στη φύση στη χαράδρα

τι ομορφιά το θέμα μας παρθένα η στιγμή

και ο ζωγράφος πλούσιος τα χρώματα σε κάδρα

το νου διακοσμεί

μία πηγή ολόδροση χυμό της αναβλύζει

ο ίσκιος πλούσιος θα πει ξεκούραση αν θες

και η βοή όλων αυτών στη σκέψη να βουίζει

στο σήμερα στο χθες

και συ μικρέ μου κυνηγέ την τουφεκιά μη ρίξεις

την ησυχία άφησε διάκοσμο του νου

στον κάμπο πήγαινε αν θες εκεί να κυνηγήσεις

σε μήνα θερισμού

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ