ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

                          

            

Μέσα στο νου εικόνα σου μία δροσιά το δείλι

το μάτι μου αχόρταγο το πλάτος στοχασμός

κι η σκέψη που μου ξέφυγε τη στενοχώρια σβήνει

τι όμορφος γιαλός

χωρίς το κύμα γυάλισε ετούτος ο καθρέφτης

και χτένισα τις όμορφες τις παιδικές στιγμές

κι ο νους μου που ορκίστηκε χωρίς να είναι ψεύτης

μ’έφερε στο χθες

βάρκα μονάχη στο γιαλό απάντρευτη κυρά μου

σαν στέκεις κει καρτερικά γαλήνη συντροφιά

και 'γω φοβάμαι που κοιτώ δεν είμαι στα καλά μου

δυο χτύποι στην καρδιά

θα πάρω φόρα να διαβώ στο βούρκο θα χορέψω

θε να ξυπνήσω το γιαλό κυκλάκια στο νερό

και τη γαϊτα με τη μια αλήθεια θα την κλέψω

κουρσάρος θα γινώ

φεγγάρι σου πανσέληνος και ήλιος σου καμένος

ξημέρωμα και σούρουπο ανάκατα στο νου

χωρίς πιοτό εμέθυσα τρεκλίζω μεθυσμένος

τραγούδι του γιαλού

κρυφά μιλούν τα πνεύματα τα πρόσωπα μπροστά μου

η δύναμη της σκέψης μου ζωγράφος στης στιγμής

το θέμα που ζωγράφισα θα το κρατώ κοντά μου

σαν βάλσαμο ψυχής

ο πίνακας πουλήθηκε ταξίδεψε εχάθη

αγοραστής το σήμερα τον κράτησε στο νου

τον κρέμασε χωρίς μιλιά μες στη ψυχής τα βάθη

το χάος τ ’ ουρανού

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ