Πατήματα επρόδωσαν τη μοναξιά στην άμμο
ταράχτηκε η αμμουδιά ποιος τάχα περπατά
κι ο ήλιος όπου έριξε μία σκιά επάνω
διαβάτη μαρτυρά
κύμα εσύ δεν μίλησες σαν είδες το διαβάτη
το μυστικό εκράτησες εγέλασες κρυφά
και έκλεισες με νόημα το ένα σου το μάτι
μονάχα μια φορά
η θάλασσα σεβάστηκε τα χνάρια να μη σβήσει
απόδειξη επιστροφής πως κάποιος περπατά
και μια καρδιά στην αμμουδιά στα χνάρια ζωγραφίσει
στην άμμο με χαρά
πάνω στην άμμο την πλατιά που λέει το τραγούδι
σημάδια τα πατήματα στη σάρκα της βαθιά
αόρατα μου άνθισε το αρμυρό λουλούδι
δυο χτύποι στην καρδιά
διαβάτη γιατί πέρασες ορκίστηκες το ξέρεις
να την ξεχάσεις θέλησες της το πες την αυγή
σαν έφυγες απότομα χρυσό το δέρας φέρεις
γλυκιά είχες φωνή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου