ΔΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Μια χούφτα χώμα του βουνού και δυο ξερά λουλούδια

μία μαντίλα σταυρωτά δυο δώρα της γιαγιάς             

να σου θυμίζουν τη φορά ετούτα τα καλούδια

τον τόπο μην ξεχνάς

μην τα κοιτάς τα φτωχικά θυμήσου την πατρίδα

κάποιους ανθρώπους π’ αγαπάς ποτέ σου μην ξεχνάς

κι αν κάποιο δάκρυ σου γλιστρά στην κείνη βλεφαρίδα

το δείχνεις αγαπάς

το φτωχικό που άφησες δεν κλαίει δεν μιλάει

οι άνθρωποι αλλού κοιτούν της μάνας η μορφή

ο νους της είναι στη δουλειά μηχανικά γυρνάει

η σκέψη δεν μιλεί

δώρα μικρά δώρα φτωχά μια πράξη που μετράει

αναπαράσταση μορφής δυο μάτια ανοιχτά

η φαντασία έπλασε μία μορφή κοιτάει

και συ χωρίς μιλιά

σκληρή που είσαι ξενιτιά μια νοσταλγία τώρα

εικόνες όλες στη σειρά μια κίνηση τρελή

δεν σε ρωτούν όταν περνούν που μοιάζουν σαν την μπόρα

και συ στέκεις βουβή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ