Μα που κοιτάς χωρίς μιλιά πού πάει το μυαλό σου
άγριος βράχος που χτυπά το κύμα του γιαλού
ένας παλμός όπου μετρά τον έρμο το σφυγμό σου
εξήγηση χρησμού
κόρη εσύ παιδί νησιού στο βράχο το καρτέρι
ο ναυτικός καμιά φορά παλεύει με θεριό
και συ κουνάς χωρίς μιλιά το κουρασμένο χέρι
σινιάλο στο κενό
το βλέμμα σου σαν αίνιγμα μαντάτο που πονάει
θαμπή καρδιά στενάχωρη τα λόγια σου πικρά
το γέλιο σου που έφυγε σε θάλασσα βουτάει
και συ μαύρη καρδιά
κορμί μονάχο τη φορά σαν φάρος 'κει στην άκρη
μετράς τα κύματα εσύ με δάκρυ στη ματιά
ο κρότος δεν ακούστηκε σαν έσκασε η νάρκη
και συ μία φτωχιά
δυο μάτια που βασίλευσαν τα νέα που δεν φτάνουν
το δειλινό σκοτείνιασε η ίδια η σκηνή
τα ψαροπούλια γύρισαν δυο βόλτες γύρω κάνουν
η νύχτα τραγική
κύμα εσύ για χτύπα με να αισθανθώ τον πόνο
και να πνιγώ στη θάλασσα τη λύτρωση να βρω
και οι καμπάνες του χωριού να παίξουνε σε τόνο
τραγούδι θλιβερό
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου