Η ΓΡΑΦΗ

                  

Σκέψη που έσπειρες γραφή ο νους σου πανηγύρι

νέος ο κόσμος γύρω σου ο θαυμασμός λιτός

το άγνωστο μένει γνωστό το άλλο χωνευτήρι

ο λόγος σου γραπτός

βιβλία μέσα απ’ τη γραφή σε ράφια σκονισμένα

ξενύχτια ώρες μοναξιάς η πένα ζηλευτή

κουκίδες κάποια σύμβολα με το φτερό γραμμένα

μελάνι στο χαρτί

πένα εσύ κουράστηκες η μύτη σου γραφίδα

το νόημα παίρνει μορφή με κλάμα με χαρά

και το παιχνίδι γίνεται για σε ίσως παγίδα

πληρώνεις ακριβά

διαβάζεις κίτρινα γραπτά η σκόνη τα ασπρίζει

σκέψεις φιλόσοφες αυτές με σέβας τις κοιτάς

μα το παλιό πάντα καλό στο σήμερα χαρίζει

διέξοδο χαράς  

κοντυλοφόρε άρχοντα με κάνεις να χαζεύω

το νόημά σου δύσκολο καράβια στην ξηρά

πόσες φορές δεν έκλαψα γιατί εγώ ζηλεύω

ετούτα τα γραπτά

μελάνι μαύρο πως μιλάς στο κίτρινο χαλί σου

παράξενα ακούγονται τα σχήματα τρελά

σαν περπατάς σε μια σειρά ο ήχος η φωνή σου

ο ίσκιος σου μιλά

χωρίς γραφή μια μοναξιά το διάβασμα αέρας

ένα κενό και η ψυχή μια γλάστρα ορφανή

η γνώση τότε σταματά και γίνεται αιθέρας

αδειάζει η ζωή

τέλος γραφή μια προσευχή γραφή μα και ο νόμος

γραφή μια γνώση θε να πει σκυτάλη που κυλά

μία ψυχή που διάβασε αλήθεια ένας κόσμος

για πάντα θα γελά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ