ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ

Τρέχει ο νους μου στα παλιά σελίδες ξεχασμένες

εικόνες που σκεπάστηκαν σε κίτρινα χαρτιά

ημέρες κείνες θε να πω κι πιο ευτυχισμένες

σε χρόνια παιδικά

αθώα βλέμματα μικρά ο νους τους καραμέλα

ζαχαρωτά κεράσματα στης γιαγιάς τη ποδιά

αγόρι στο ποδόσφαιρο κι κούκλα στη κοπέλα

ο χρόνος πως κυλά

ανοίγω το βιβλίο μου το χέρι μου τρεμούλα

δυο χτύποι μόνο η καρδιά βουβή και η στιγμή

στη γειτονιά ξανάρχισε νερό εις τη βρυσούλα

σελίδα που μιλεί

βιβλίο τι μου θύμησες μου ξέθαψες εικόνες

μια πόλη που αγάπησα μαχαίρι στη καρδιά

ετρίξανε συθέμελα της αντοχής κολόνες

και συ μια γειτονιά

ρε Μεσολόγγι γίγαντα μία σκιά για μένα

είσαι γραμμένο στη ψυχή με πένα της γραφής

ανάγλυφα τα γράμματα ολόχρυσα κλεισμένα

σε τόμο της ψυχής

θα σε ανοίξω κι ας πονώ το ξέρω θα πονέσω

ήρθε η ώρα κι στιγμή μνημόσυνο κρυφό

κι απ’ τις σελίδες σου αυτές τους φίλους θα καλέσω

να παίξω το κρυφτό

και προς στιγμή θα γεννηθώ σε χρόνο περασμένο

το λείψανο ευλαβικά θα πάρει τη μορφή

ω! θαύμα συ με κέρασες με βούρκο στολισμένο

σε θάλασσα ρηχή

παλιό βιβλίο ιερό όλος ο κόσμος είσαι

γιατί εγώ να σε κρατώ το ξέρω σ’αγαπώ

κυλάς μπροστά γυρνάς ξανά για το θεό για κλείσε

γιατί θα τρελαθώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ