ΜΑΥΡΟ ΤΣΕΜΠΕΡΙ

               

Σφίξε ζωή τη ζώνη σου η μοναξιά τελειώνει

χρόνια μετράνε τα στερνά ο κύκλος με κεριά

ανάσα γέρικο κορμί αρχίζει να στομώνει

μια σκέψη στα παλιά

τσεμπέρι μαύρο στα μαλλιά ο ίσκιος σε σκεπάζει

έχει μακρύνει η ζωή τα κέφια χαμηλά

κι συννεφιά τον ήλιο σου σιγά – σιγά σκιάζει

μια άφωνη μιλιά

ταινία όλα στη σειρά οι δείκτες προς τα πίσω

η ώρα δείχνει παρελθόν το έργο ξεκινά

το σκαλοπάτι δεν μιλά την πόρτα θε να κλείσω

μην έρθουνε δεινά

η στάση τούτη του κορμιού μια άφωνη παρλάτα

κουβέντα μόνη στο κενό και η γωνιά γνωστή

το τέλος στέκει ζωντανό μια δύση για τα νιάτα

κορμί όπου πονεί

στενό πλακόστρωτο εσύ γωνιά μαρμαρωμένη

ψυχρά τα συναισθήματα παγώνει το κορμί

χωρίς μιλιά κάθε στιγμή στα ίδια η καημένη

πονάει το σκαρί

γιαγιά σοφή η σκέψη σου βιβλίο θε να μένει

παράξενο να διαβαστεί στο διάβα θα χαθεί

στη μοναξιά σου δυστυχώς εκεί εσύ σκυμμένη

μετράς την αντοχή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ