Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

Η μέρα πρώτη στο σχολειό το πρώτο χτυποκάρδι

φανταστικός ο φόβος του μεγάλωσα θα πει

και προφεσόρος έγινα διαβάζω και το βράδυ

στην πρώτη τη μικρή

σάκα στον ώμο κρέμασε βιβλία τον βαραίνουν

εκόρδωσε ανάστημα αρχίζει το βιολί

παπούτσια που του πήρανε λιγάκι τον στενεύουν

καπέλο δεν φορεί

μικρέ βιάζεσαι πολύ η μάθηση με χρόνια

το άλφα βήτα στην αρχή για σένα δεν αρκεί

κι όταν ασπρίσουν τα μαλλιά και γίνουνε σαν χιόνια 

συμπέρασμα θα βγει

τη πρόσθεση την έκαμα τους αριθμούς τους ξέρω

το πρόβλημα το έλυσα χωρίς να το σκεφτώ

τον έλεγχο στη μάνα μου με άριστα θα φέρω

ωραία που περνώ

τρέμει το χέρι στα γραπτά του φαίνεται σαν ψέμα

μπερδεύει τα φωνήεντα τα σύμφωνα σωστά

μα η σειρά καλλίγραμμη τα νούμερα στην πένα

για δέκα τα γραπτά

μα το κουδούνι σαν χτυπά τα γράμματα ξεχνάει

σαν το ζαρκάδι που πηδά το σπρώξιμο φωτιά

και το ψωμί που έφερε ξεχνάει να το φάει

τ’ αφήνει για μετά

η μπάλα στο διάλειμμα το πρώτο του παιχνίδι

φωνές κλωτσιές σπρωξίματα πρωτάθλημα γερό

το τζάμι το ραγίσανε η δίκη του αρχίζει

η μάνα στο σχολειό

μια τιμωρία κέρδισε χωρίς πολύ να φταίει

η δίκη αναβλήθηκε στην αίθουσα χαμός

συνέχεια στο δάσκαλο ο μπόμπιρας να λέει    

πως κλώτσησε αυτός

μικρέ μου φίλε που περνάς τη πιο καλή σου φάση

μείνε εκεί και κέρδισε την όμορφη ζωή

θα την θυμάσαι για καιρό ακόμα κι αν γεράσει

το έρμο σου κορμί

στη μάθηση που κολυμπάς στα πρώτα σου τα χρόνια

τα μακροβούτια έχουνε τις όμορφες στιγμές

και μοιάζουνε σαν τα πουλιά τα μαύρα χελιδόνια

που χτίζουνε φωλιές

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ