Μπορώ

Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα,

φταίει που είναι νύχτα

και η φωνή μου πνίγεται

στη σιωπή.

Δεν μπορώ να έρθω τώρα,

φταίει που είμαι κουρασμένος

και το σώμα μου αρνείται

να εγερθεί.

Δεν μπορώ να σε κοιτάξω τώρα,

φταίει που είσαι τόσο όμορφη

και τα μάτια μου θαμπώνουν

σε κάθε ώρα μικρή.

Δεν μπορώ να σε νιώσω τώρα,

φταίει που απουσίαζα στις προσευχές σου

και οι δικές μου περπατούν αργά

στη γέφυρα του εμείς.

Μπορώ όμως να σου μιλήσω ζεστά

χωρίς φόβο από λάθος

χωρίς ντροπή από πάθος

σε όποια ζητάς περίσταση

στη γλώσσα της στοργής.

Μπορώ ν' αγγίξω το χαμόγελό σου

προτού το δω στο όνειρο

στο βλέμμα της υπομονής.

Μπορώ να κολυμπήσω στους ψιθύρους σου

μέχρι να γίνουν χάραμα

στα όρια της γης.

Μπορώ να ξυπνήσω δίπλα σου

ακόμα κι αν δεν έχω την ανάσα σου

στα χείλη της δικής μου στιγμής.

Μπορώ, ναι, να πλεύσω στο είναι σου,

στην επιφάνειά σου κοιτάζοντας τον βυθό σου,

στο νόημα της μικρής μου ζωής.