Φωνάζω το ξέρω
αθάνατος είσαι κάπου μου είσαι
τα νιάτα σου βλέπω γι’ αυτό και
τρέχω
εσένα προκάμω πέρα στον κάμπο
φιλιά να σου δώσω στα στάχυα του
κάμπου
γλυκέ αδερφέ
φωνή σου μορφή μου φτερό που
πετάει
ξέρει που πάει διαίσθηση τούτη
του κόσμου
τα πλούτη και γω ευτυχής
ομορφιά μου η σκέψη το νου μου θα
κλέψει
χαρίσει σε σένα χρυσή μου καδένα
που γράφει
κι αστράφτει μια λάμψη ωραία
γλυκιά μου παρέα
τρανή συντροφιά
το ξέρω που είσαι δεν είσαι και
μόνος ο νους μου
κοντά σου να τόσο σιμά σου που
χέρι σου πιάνω
πάντα να φτάνω εκεί όπου θέλω
γιαυτό με πινέλο
με χρώμα να φτιάχνω πορτραίτα δικά
σου τους χώρους
γεμίζω έτσι νομίζω πως πάντα
κοντά μου
ακόμα μου ζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου