Γιατί στη λίμνη δεν μιλάς
μήπως εσύ δεν αγαπάς
για σκέψου
είσαι σκληρή τόσο μικρή
έλα και παίξε αν μπορείς
κοντά της
κλείνεις μια πόρτα μα γιατί
κοίτα εκείνο το παπί
που βλέπει
ένα της δάκρυ αρμυρό
έχεις το βλέμμα σου θολό
το ξέρεις
πείσμα σαν χάνεις το ρυθμό
άσπρο κοχύλι μενταγιόν
αστράφτει
σύννεφο μαύρο ουρανός
στάλες βροχής ο κεραυνός
αστράφτει
και γω να ψάχνω να σε βρω
πότε εκεί και πότε δω
μικρή χιβάδα του γιαλού
δεν μου κοιμάσαι
μου ξενυχτάς σαν περπατάς
πάνω στο κύμα τραγουδάς
λόγια ξεχνάς δεν αγαπάς
κι όμως εσύ πλανάσαι
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου