ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ

Χαμένος στη σκέψη αιώνια σκέψη

του νου μου φιγούρα τραγούδι σαν σβούρα

στα χείλη οι νότες ζωή σαν και τότε

ζητώ το γιατί

χωρίς να πιστεύω σε βλέπω μπροστά μου

βουβά και τ’ αυτιά μου ακούω τις λέξεις

εκείνες που μένουν  στο νου επιμένουν

να δείχνουν μορφή

το ξέρω δεν θα’ ρθει  ζωή που τελειώνει

ο χρόνος μια σκόνη ζωγράφου το έργο

κορνίζα στο τοίχο δυό λόγια σε στίχο

η μνήμη θρηνεί

ο ήλιος που σβήνει φεγγίζει το δείλι

η νύχτα καλμάρει κι ο χρόνος θα πάρει

τους μήνες τα χρόνια δυό σκέψεις αιώνια

χωρίς το γιατί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ