Ο ΓΕΡΟΣ

Ρωτάτε πως εξέμεινε απάντηση καμία

η όψη του αταίριαστη μια έκφραση βαριά

η κούραση εκέντησε μία μορφή αγία

στον κάμπο ερημιά

ψάχνει να βρει μία σκιά κορμί του ξεκουράσει

ιδρώτας στάζει σαν βροχή ο ήλιος να κερνά

ακτίνες ζέστης  συμφορά δεν βλέπει το να φθάσει

σαν νιώθει τα στερνά

λόγια του νου αδιάβαστα κοντά του τριγυρνάνε

να τα διαβάσει δεν μπορεί φοβάται μη χαθεί

εικόνες τώρα στο μυαλό όλες μαζί χωράνε

μια κύκνεια βοή

σηκώνει βλέμμα για να δει τον κόσμο που αφήνει

πικρό χαμόγελο γλυκό φιλόσοφος αυτός

το κώνειο αγόγγυστα χωρίς μιλιά το πίνει

ζωή ένας καπνός

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ