Και γω ταξιδεύω στα λόγια εκείνα
δυό φούχτες εικόνες κρατώ μυστικά
το ξέρω ζηλεύεις τα άσπρα μου κρίνα
λευκά μου μαλλιά
σκυμμένο κεφάλι στα δυό μου τα χέρια
τα μάτια κλεισμένα κι ο νους να πονά
στο δέντρο επάνω πουλιά περιστέρια
να χτίζουν φωλιά
ο χρόνος γυρίζει στα πίσω μετράει
ζωή περασμένη δεν θέλει ξεχνά
με κέφι κερνάει αυτά που ξεχνάει
μα πάντα συχνά
και γω ταξιδεύω φτερά του ανέμου
σε ύψη μεγάλα κρυμμένος βαθιά
ακούω φωνή σου που είσαι καλέ μου
ζητώ συντροφιά
της στέλνω σημάδι αχτίδας το χάδι
ξαφνιάζω κορμί της και γω σαν κομήτης
φωτίζω ματιά της μια λάμψη κοντά της
και γω να ξυπνώ
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου