Χαρίζω τη σκέψη κρυφά σου μιλάω
διάφανο χρώμα διαβάζεις πνοή
ο έρωτας φίλος κοντά σου γυρνάω
και συ σιωπή
τραγούδι σου γράφω τα μάτια σου κάτω
κοιτάς αποφεύγεις το ξέρω δεν φεύγεις
τα χρόνια μας δένουν χοντρές αλυσίδες
όλα τα είδες
σφυρί και αμόνι άλλοτε μόνη
και γω σ’αγαπώ
παιχνίδια ζωής μας μουγκή η φωνή μας
ο χρόνος μετράει κρυφά μα κυλάει
κι ο σπόρος βλαστάνει ψηλό το πλατάνι
σκιά του θωριά του και μεις από κάτω
μα όχι μαζί
το ξέρω το ξέρεις κρυμμένο γραμμένο
θα μένει στο ράφι ποτέ ξεχασμένο
βιβλίο κουκίδες ακόμα δεν είδες
τι έχω να δώσω σε σένα που βλέπεις
λευκά τα γραπτά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου