ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ

στο μυαλό μου κάτι σκέψεις

τα γλυκά σου ναι τα μάτια

μου θυμίζουν εικόνες

των ονείρων τα παλάτια

ώρες – ώρες είν’ μπροστά μου

να νομίζω πως σε πιάνω

μα σε χάνω ω! τι κρίμα

της γαλήνης το ναι κύμα

να δροσίζει και την άμμο

σ’ άλλη γλώσσα ναι ti amo

ώρες – ώρες σου το στέλνω απλωμένο μου το χέρι

ταχυδρόμος ο δικός μου με μορφή περιστεριού

ένα γράμμα είν’ κλεισμένο μ’ένα δάκρυ ναι βρεγμένο

τι διαβάζει μα το ξέρεις στεναγμός ενός καημού

στείλε σήμα με κεραία μη μου κλείνεις την αυλαία

σαγαπώ να μη στο γράφω μου ζητάς πάντα με πείσμα

το δικό σου ναι το πρίσμα μου φαλτσάρει δυστυχώς

ώρες  ώρες με τρελαίνεις καπ’ αλλού  πάντα πηγαίνεις

ο χρησμός πάλι φαλτσάρει άστο αέρας να το πάρει

πάλι μόνος να ρεμβάζω με τη λήθη να τα βάζω

ρε ζωή είσαι μπαμπέσα

ε για μόλα ε για λέσα

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ