Στάλες του δρόμου
βράδυ κυλάει
νους μου κολλάει
γρίλια κλειστή
κρότος μια στάλα
μάτια μεγάλα
όνειρα να’ ναι
νιάτα που πάνε
χιόνι στα φύλλα
χθες που δεν είδα
τώρα σιγή
γω και η στράτα
που’ ναι τα νιάτα
σκέψεις χαϊδεύουν
νου μου παιδεύουν
γιατί
παίζω κρυφτούλι
χιόνι σαν τούλι
άσπρα τα πάντα
χρόνια τριάντα
τώρα τι θέλω
ζήσω δω πέρα
χέρι με βέρα
είναι αργά !
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου