ΘΟΛΗ ΒΡΟΧΗ

Νύχτα αυγής τσάμι θολό

δυό στάλες να κυλάνε

φύλλα των δέντρων δάκρυα

περίεργη σκηνή

φεγγάρι που μου κρύβεται

στα σύννεφα παιχνίδι

το τζάμι να κοιτώ

αυγερινός λιγόστεψε

ο νους μου ζωγραφίζει

μια καταχνιά περίεργη

τοπίο η αυγή

δυό γλάστρες που ανθίσανε

συμπλήρωμα στο κρύο

το τζάμι να κοιτώ

χνότο το τζάμι θόλωσε

εικόνα στο φλιτζάνι

νε ερμηνεύσω δεν μπορώ

σημάδια του καιρού

σε λίγο ξεθωριάσουνε

το σχήμα τους αλλάζει

το τζάμι γω κοιτώ

κλείνω κουρτίνα δεν βαστώ

κάτι με βασανίζει

παλιές εικόνες στο μυαλό

με κάνουνε παιδί

χρόνε τραβάς χωρίς μιλιά

πορεία προς τα πάνω

το τζάμι δεν κοιτώ

χαϊδεύεις πόνο και χαρά

χαϊδεύεις κι αναμνήσεις

κερνάς πρωί απρόσκλητα

πικρό μωρέ καφέ

και συ με κάνεις να γυρνώ

με ζόρι προς τα πίσω

πάλι μπροστά το χθες

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ